سیاست پدر مادر ندارد؛ این ضرب‌المثلی‌ست که ما ایرانی‌ها زیاد از پدرمادرها و بزرگترها در طول دهه‌های اخیر شنیده بودیم. وقتی به کانادا مهاجرت کردم تصوری از دمکراسی در ذهنم بود که در نزدیک به سه دهه زندگی در سیاست و اجتماع کانادا تغییر کرد و پخته‌تر شد. همه جای دنیا آسمان سیاست کم وبیش یک رنگ است و پول نقش مهمی در تحقق راهبردی احزاب که هرکدام نماینده طبقات اقتصادی و اجتماعی خاصی هستند، دارد.
از طرفی دیگر، در سیاست هیچ چیزی اتفاقی نیست؛ خبر کوتاه بود ولی همین خبر کوتاه حداقل 100 میلیارد دلار بار داشت. تلویزیون سی‌تی‌وی خبری از برخورد جنسی دو دختر عضو حزب محافظه‌کار با پاتریک براون رهبر مجرد 39 ساله حزب و نماینده شهر "بری" در مجلس انتاریو، در پنجشنبه شب 25 ژانویه پخش کرد. پاتریک براون خبر را تکذیب و گفت از خود دفاع می‌کند. ستاد انتخاباتی وی به رهبری علیخان ولشی1 که یک کانادایی اسماعیلیه و مسئول دفتر وی بود، دسته‌جمعی استعفا دادند. ولشی قبل از این مسئولیتش، مسئول دفتر "جیسون کنی" وزیر مهاجرت هارپر بود.
چند ساعت بعد پاتریک براون در ساعت 1.30 صبح جمعه در محل مجلس انتاریو در کوئینز پارک با چشمان اشکبار خبر استعفایش از رهبری حزب را اعلام کرد. صبح، نام پاتریک براون از درب اتاق وی به عنوان رهبر اپوزیسیون پاک شد. سونامی سیاسی در حزب محافظه کار در ظرف چند ساعت همه چیز را بهم ریخت. پاتریک براون که براساس نظرسنجی‌ها می‌رفت که براحتی حزب لیبرال و دولت حاکم "کاتلین وین" (که فقط 13 درصد محبوبیت داشت) را شکست دهد، خود به یکباره از صحنه سیاسی انتاریو و کانادا محو شد. حزب محافظه‌کار سریعا جلسه اضطراری تشکیل داد. وقتی صحبت از سو استفاده و آزار جنسی به میان آمد هیچ کسی از حزب حاضر نشد از عقلانیت سیاسی دفاع کند، و همه به یکباره پشت براون را خالی کردند. این در حالی بود که دو دختری که علیه براون مصاحبه کرده بودند نام خودشان را اعلام نکرده بودند و حتی به پلیس شهر بری هم شکایتی نبرده بودند. ادعایی که مربوط به سال 2013 و در خانه شخصی پاتریک براون رخ داده بود، موجی ایجاد کرد که صحنه سیاسی انتاریو را تکان داد .
روز یکشنبه جلسه حزب تشکیل شد و آنها ویکتور فیدلی2 60 ساله، شهردار سابق شهر "نورث بی" در شمال انتاریو را به عنوان رهبر موقت جدید حزب انتخاب کردند. فیدلی که میانه‌رو و با سابقه مالی بود، اعلام کرد که براون باید از حزب تا زمان تبرئه نامش برود. اما چند ساعت بعد دبیرخانه حزب اعلام کرد که انتخابات رهبری حزب برگزارخواهد شد.
چند ساعت بعد ریک دایکسترا3 که قبلا نماینده مجلس کانادا و از حلقه دوستان براون در اتاوا همراه با جیسون کنی محسوب می‌شود نیز مجبور به استعفا شد. مجله "مک لینز" روز دوشنبه خبر را پخش کرد و دایکسترا یکشنبه شب استعفا کرده بود. پلیس اتاوا می‌گوید شکایتی در این مورد شده بود ولی در جریان تحقیقات، هنوز هیچ اتهام رسمی به متهم توسط پلیس، وارد نشده است. دراین میان علیخان ولشی نیز بی‌سروصدا به دفتر ویکتور فیدلی رفت و از وی حمایت کرد .
در این میان باب استنلی4 از حامیان براون نیز از دبیران حزب اخراج شد.
ضرروت مبارزه با سو استفاده جنسی از زنان و شرط رعایت قانون و حرمت افراد
کریستین الیوت5 رقیب قدرتمند پاتریک براون در جریان رهبری حزب محافظه‌کار، برای پیداکردن نقاط منفی در رقیبش (براون) در سال 2015 کاراگاه خصوصی استخدام کرده بود. آنها همان شایعاتی را شنیده بودند که از قبل می‌دانستند. براون نماینده مجلس کانادا که خودش مشروب نمی‌خورد با دختران جوان‌تر از خودش دوست می‌شد. هیچ شکایت رسمی نه داخل حزب و نه به پلیس تا روزهای اخیر در سال 2017 نشده بود. هرچند "لیزا مک دونالد" محافظه‌کار می‌گوید وی به هیت اجرایی حزب در مورد رفتارهای براون هشدار داده بود ولی جدی گرفته نشده بود.
"اندره کوهن" ستون‌نویس اتاوا سیتزن و استاد دانشگاه می‌گوید: دانشجوی دختری در یک سفر آموزشی در سال 2016 و در دیدار با براون در هواپیما، با وی شماره تلفن ردوبدل کرد. این خانم الان 29 ساله دارد و نامش هنوز اعلام نشده است. براون بعدا به وی پیامک داد و آشنایی آنها بیشتر شد تا اینکه وی را برای کار در دفترش در شهر بری دعوت کرد. کوهن ادامه می‌دهد: در صدا و رفتار دانشجویش هیچ نشانی از شکایت و یا نارضایتی نبود. اینکه چگونه این دانشجوی جوان همراه با دختر جوان دیگری سرنوشت انتخابات جون 2018 انتاریو را تعیین کردند، با ذکر اینکه رفتار براون شایسته نبوده است، رفتار ناشایستی به نظر می‌آید زیرا هیچ فرصتی برای دفاع به براون داده نشده است. کوهن می‌نویسد: در این روزها با اوج گرفتن جنبش "من هم همین‌طور"6 عملا افکار عمومی متهمان مرد را محکوم می‌کند و اجازه دفاع به آنها را نمی‌دهد.
یک دختر دیگر که براون را متهم به رفتار ناشایست جنسی می‌کند گفته است که وی هنگامی که هنوز در دبیرستان محصل بوده (سال 2013) با براون در یک "بار" آشنا شده که براون سپس وی را به منزلش دعوت کرده و در آنجا مشروب خورده است. وی می‌گوید براون از وی خواسته بود که سکس دهانی انجام دهد؛ دختر نمی‌پذیرد و هیچ اتفاقی هم نمی‌افتد. او می‌افزاید: در خانه براون چند بار بوسه بین ما رد و بدل شد و در اتاق خواب بودیم.
روز سه‌شنبه ترودو، نخست وزیر کانادا، لایحه‌ای را به مجلس بُرد که با رفتار ناشایست جنسی در پارلمان توسط نمایندگان باید برخورد جدی شود. ترودو فراتر از قانون رفت و گفت حرف شاکیان {پیش از اثبات} باید باور شود. چند روز قبل وزیر کابینه ترودو "کنت هر" که معلول هم هست به دلیل شکایت دو زن در مورد متلک‌های جنسی مجبور به استعفا از وزارت شده بود. همزمان رهبر حزب محافظه‌کار نوا اسکوشیا، "جمی بیل"7 نیز بخاطر رفتار جنسی نامناسب با یک زن از پُستش استعفا داد.
"کریستی بلاچ‌فورد"8 ستون‌نویس نشنال‌پست نوشت: رفتاری که با براون شد از پایه غلط بود... دیگر هیچ مردی در دنیا {ی سیاست} از اتهام رفتار ناشایست جنسی مصون نخواهد بود.
به عنوان روزنامه‌نگار حوزه سیاسی اجتماعی کانادا معتقدم که باید از حقوق زنان در همه جای دنیا، و بر علیه آزار و رفتار ناشایست جنسی دفاع کرد. خوشبختانه کانادا قانونمند است و قاعدتا نیاز به حمایت مردان ندارد. هرچند در برخی از شهرها مانند شهر ایرانی‌نشین ریچموندهیل گزارش پلیس از تعداد بالای شکایت زنان ایرانی به پلیس و شکایت علیه خشونت همسرانشان، زیاد شنیده‌ایم. در این میان حداقل چندین مورد در سال 2017 بوده که در آنها خانم‌های شاکی به اتهام دروغ‌گویی و تلاش برای گمراه کردن پلیس، خودشان دستگیر شده اند. در مواردی هم "تجاوز مرد به زن" به پلیس گزارش شده است که بالطبع پلیس کانادا در این مورد حق کوتاه آمدن ندارد و آنها را جدی گرفته است. احتمالا از این دست موارد کم‌و‌بیش شنیده‌اید. حداقل در یک مورد در سال 2010، من به برای وثیقه گذاشتن برای "علی" که سر تربیت فرزند با دوست دخترش حرفش شده بود، و شکایت او از روش تربیتی مادر، و سپس تلافی مادر با وارد کردن اتهام "تجاوز مرد به زن"، چندین نوبت در دادگاه حاضر شدم. شنیده‌هایی هم از شکایت و دستگیری یکی از موفق‌ترین زنان حوزه املاک علیه همسر (سابقش) به اتهام تجاوز در آن سال‌ها شنیده‌ایم (از ورود به حوزه خصوصی و انتشار گزارشات پلیس و دادگاه پرهیز می‌کنم).
با نوشتن قانون به تنهایی نمی‌شود فرهنگ‌سازی کرد ولی درعین حال نمی‌شود همه چیز را یک‌طرفه دید
برخی از نشریات که خبرهای مجلس در اتاوا را پوشش می‌دهند هر ساله نماینده مردی را به عنوان سکسی‌ترین نماینده معرفی می‌کنند، یا مقالاتی در مورد جذابیت سکسی جاستین ترودو منتشر کرده و عکس او را روی صفحه مجلات زردشان قرار می‌دهند. افزایش محبوبیت ترودو در بین خانم‌ها یکی از دلایل رای آوردن و پیروزی وی در انتخابات 2015 بود، این واقعیت را نمی‌شود در فرهنگ غلط دیدگاه جنسیتی سکسی نسبت به زنان در کانادا نادیده گرفت.
همچنین باید اضافه کرد که در مهمانی‌های احزاب و سیاستمداران مشروبات الکی زیاد و رایگانی سرو می‌شود که بسیاری از این گشاده‌دستی‌ها از جیب مالیات‌دهندگان کانادایی و یا حزبی انجام می‌گیرد.
از طرفی دیگر، چگونه در کشوری که در کلاس‌های ابتدایی دبستان، به دانش آموزان آموزش جنسی و تناسلی داده می‌شود، صحبت از سکس بین یک زن و مرد بالای سن قانونی را می‌توان یک عمل زشت و ناپسند تلقی کرد. شکی نیست که مردان در همه حوزه‌ها، بویژه در سیاست، باید رفتارهای خودشان را با زنان کنترل کنند.
چگونه در کشوری که تجارت سکس آزاد، {از تابستان 2018} ماری‌جوانا قانونی، مصرف مشروبات الکلی بالا، موج فرهنگی فیلم‌های گیشه پسند مملو از صحنه‌های جنسی و خشونتی روزافزون، استان کِبِک تولیدکننده فیلم‌های پورنو با رقم باور نکردنی بیش از یک میلیارد دلاری، تجارت فحشای دختران نوجوان توسط باندهای سازمان یافته کانادایی در آمد نجومی دارد و پلیس نیز در این میان ابزار قانونی برای دستگیری وزندانی کردن عاملان این جنایت را ندارد؛ فقط قربانیان رفتار ناشایست جنسی در حوزه مردان سیاست و مدیران شرکت‌های بزرگ هست که انتشار خبر آنها افکار عمومی را علیه آنان، حزب‌ها و شرکت آنها بسیج می‌کند؟ بعلاوه با اخراج و استعفای مردان خاطی، خود حزب و شرکت دست‌نخورده به کار و سودآوری ادامه می‌دهد! این در حالیکه است که صدها هزار زنی که در محیط‌های کوچک‌تری کار می‌کنند و مورد تجاوز قرار می‌گیرند صدایشان به جایی نمی‌رسد! تاکنون تنها یک نفر در این رابطه به زندان محکوم شده است زیرا هیچ زنی حاضر نیست در دادگاه علیه این تبهکاران بی‌وجدان شهادت بدهد.
بر اساس تحقیق دوست نویسنده عضو انجمن نویسندگان قومی کانادا در مورد زنان قومیتی که در استریپ کلاب‌ها و محل‌های ماساژ انجام داده و جراید آنرا "بخاطر امنیت جانی و به خطر افتادن باندهای تبهکار تجارت بدن زنان" منتشر نمی‌کنند؛ آمده است که اکثر این زنان به سختی انگلیسی می‌خوانند و می‌نویسند، برخی حتی شهروند کانادا هم نیستند. پلیس هم آنقدر نیرو ندارد که بتواند آنها را از آسیب‌ها و تهدیدات خلافکاران در امان بدارد.
سرانجام: باخت حزب محافظه‌کار در انتخابات 2018
پاتریک براون همه عمرش در سیاست بود. از زمانی که با رای مستقیم 200 هزار نفر از اعضای حزب محافظه‌کار انتاریو رهبر حزب شد ارتباط خوبی با اقلیت‌های قومی برقرار کرد. تعداد رای‌های انتخابات یاد شده بالاترین رقمی است که حزب محافظه‌کار تاکنون به خود دیده است. براون از نظر اقتصادی و اجتماعی در چپ حزب محافظه‌کار قرار داشت. یکی از ابتکارهای براون، اعلام برنامه حزب با توجه به خواسته‌های اعضای حزب در کنگره نوامبر 2017 بود. براون برخلاف رهبران قبلی حزب، مانند "جان توری" (شهردار تورنتو) و "تیم هوداک" که پایگاه سفیدپوستی و از نظر اقتصادی در طیف راست محافظه‌کاران داشتند و با طرح شعارهای غیر واقعی عملا در دو دوره قبلی انتخابات به حزب لیبرال باختند، از دادن شعارهای غیر واقعی پرهیز کرد.
برخی از محافظه‌کاران آنچنان از شکست خورده توسط براون، و اخذ سیاست‌های اقتصادی میانه‌روی او، شاکی هستند؛ که ترجیح می‌دهند حزب در انتخابات 2018 انتاریو پیروز نشود تا سیاست‌های بد‌آموزانه طیف براون در حزب حاکم نگردد. اگر حزب محافظه‌کار، فیدلی را به عنوان رهبر انتخاب و راهی انتخابات می‌کرد، با احتمال بسیار بالایی شکست کاتلین وین و حکومت 14 ساله لیببرال‌ها در انتاریو با فسادهای مالی گسترده را رقم می‌زد. لیبرال‌های انتاریو بصورت متعدد با فساد مواجه هستند؛ آخرین آن تایید محکومیت مسئول دفتر مک‌گینتی رهبر و نخست وزیر قبلی انتاریو به اتهام از بین بردن ای‌میل‌های لغو ساخت 2 نیروگاه است که حدود یک میلیارد و دویست میلیون‌دلار برای مردم انتاریو هزینه برمی‌دارد. دولت کنونی انتاریو بدهکارترین دولت تاریخ کانادا با بیش از 200 میلیارد دلار می‌باشد که سالانه چندین میلیارد دلاره بهره‌ی آنرا مردم پرداخت می‌کنند.
اما با تصمیم حزب محافظه‌کار برای برگزاری انتخابات رهبری در ماه مارچ، و درست پیش از انتخابات پیش روی استانی، اختلاف درون حزب بیشتر خواهد شد و بعلت آنکه مردم به حزبی که منسجم نباشد رای نمی‌دهند، شکست محافظه‌کاران به دست خود محافظه‌کاران رقم خواهد خورد. مردم در هیچ جای دنیا به اپوزیسیونی که متحد و یکپارچه نباشد اعتماد نمی‌کنند.
از نامزدهای کنونی حزب؛ کارولین مالرونی، دختر برایان مالرونی، نخست وزیر محافظه‌کار که رشوه 300 هزار دلاری در آخرین روزهای نخست وزیری‌اش را در کارنامه پدر دارد، به عنوان میانه‌رو؛ و داگ فورد، برادر راب فورد، شهردار جنجالی تورنتو، که اعتبار بیشتری در بین نیروهای بلاتکلیف دارد؛ بخاطر شهرت و نام شانس رهبری بیشتری دارند. بنظر من داگ فورد رهبر حزب خواهد شد زیرا قدرت بیشتری در بسیج نیروی انسانی و مالی، بعلاوه‌ی تجربه سیاسی در شهرداری تورنتو را دارد.
جان توری شهردار تورنتو در این روزها زیر فشار برای شرکت در انتخابات رهبری حزب می‌باشد ولی من فکرمی‌کنم وی ترجیح می‌دهد رقیب اصلیش داگ فورد رهبر حزب محافظه کار شود و شانس انتخاب مجدد توری به عنوان شهردار تورنتو در سال 2018 بیشتر از پیش باقی بماند.
فراموش نکنید بدون پول، دمکراسی پارلمانی کارکرد ندارد. برای حضور در انتخابات رهبری حزب باید 50 هزار دلار برای ثبت‌نام طی دو هفته تهیه و واریز کرد. اگر نامزدها نتوانند 10 درصد نیرو و حمایت حزب را کسب کنند این پول کاندیدا از دست رفته و به صندوق حزب واریز خواهد شد.
در سیاست کانادا اگر کسی عضو حزب نباشد تقریبا ورودش به مجلس غیر ممکن است. اگر خود کاندیدا پول نداشته باشد و یا حامیان پولدار نداشته باشد نمی‌تواند در رهبری هیچ حزبی شرکت کند. فراموش نکنید بر اساس گزارشات اداره مالیات کانادا در حدود 15 میلیون کانادایی درآمدشان زیر 20 هزار دلار در سال می‌باشد یعنی نیمی از جمعیت اصلا نمی‌توانند خودشان را برای رهبری حزب و یا نخست‌وزیری استان و یا کانادا کاندید کنند مگر آنکه ارتباطات مالی قوی، پشیتبان مالی و یا هواداران زیاد داشته باشند . بعلاوه یادمان نرود که هیچ چیزی در سیاست اتفاقی نیست: مصاحبه دو زن پس از گذشت چندین سال و نابود شدن پاتریک براون نشان داد رای مردم چندان هم اعتبار ندارد چون تحرکات سیاسی می‌تواند قدرت انتخاب مردم را حذف کند. اعضای حزب محافظه‌کار، خود بصورت مستقیم براون را انتخاب کرده بودند و باید در مورد وی رای مجدد می‌دادند. مردم در همه جا تنها یک رای بیش ندارند، در برخی کشورها در زمان انتخابات، رای مردم باارزش است و برنده را تعیین می‌کند و حزبی را برای یک یا دو دوره، جانشین حزب دیگری می‌کند.
1- Alykhan Velshi
2- Victor Fedeli
3- Rick Dykstra
4- Bob Stanley
5- Christine Elliott
6- METOO
7- Jamie Baillie
8- Christie Blatchford
سعید سلطانپور -
سه شنبه 30 ژانویه 2018 - 11 بهمن 96
