معلم فرزندمان را چه موقع ببینیم، چه بگوییم و چه بشنویم، بازگشایی مدارس و پر كردن فرم‌ها، تعطیلات، رفتار بچه‌ها، و درس بچه ها، موضوع صحبت این هفته است.
اولین دوشنبۀ سپتامبر هرسال، روز كارگر و تعطیل می‌باشد و روز پس از آن همان سه شنبه‌ایست كه مدرسه‌ها باز می‌شود و وِلوِله برپا می‌شود.
فرم‌ها و نامه‌هایی كه روزهای اول سال از مدرسه به خانه فرستاده می‌شود، شروع یک مُراوده از سوی مدرسه است تا به فرزند شما و بقیه خانواده‌ها رسیدگی بهتری شود. پس در اولین فرصت آن‌ها را بخوانید و پر كنید و به مدرسه برگردانید. مثلا با در نظر گرفتن حساسیت‌های غذایی نظیر حساسیت به آجیل‌ها، یا محدودیت‌های فرهنگی مثل غذای حلال و كوشر و ...، یا مشكلات سلامتی مثل احتمال حمله صرع. مدرسه از همان ابتدای سال تلاش می‌كند با برنامه های ویژه،سلامتی دانش‌آموزان و رضایت همه خانواده‌ها را تامین كند.
یكی دیگر از فرم‌ها مربوط به گرفتن اجازه برای عكس و فیلم است. ممكن است درمدارس برای تهیه گزارش‌های خبری، عكس و فیلم گرفته شود، یا معلم مثلا برای ثبت پیشرفت درسی بچه‌ها یا در حین اجرای پروژه‌ای درسی عكس‌هایی از دانش‌آموزان می‌گیرد. برای خانواده‌هایی كه به هردلیل مایل نیستند عكس فرزندشان به اشتراک گذاشته شود (مثل در و دیوار مدرسه) در فرم مربوطه اعلام می‌كنند. اگرچه بچه ها با دیدن عكس خود احساس افتخار كرده و اعتماد به نفسشان تقویت می شود، اما انتخاب با شماست و از حق شهروندی خود می‌توانید استفاده كنید.
فرم دیگر برای مشخص كردن چگونگی به خانه رفتنِ بچه‌هاست و تنظیم برنامه اتوبوس مدرسه. حتی برای بچه‌های بالای دوازده سال ممکن است شفاف‌سازی لازم باشد. برای بچه‌های زیر دوازده سال باید مشخص شود آیا پدر، مادر، یا هردو اجازه دارند دانش‌آموز را از مدرسه تحویل بگیرند. اگر عمو، خاله، مادربزرگ، یا ... هر فرد دیگر اعم از راننده سرویس كلاس خصوصی ورزش و ... قرار است دانش آموز را ببرد یا حتی خواهر و برادر بزرگتر هم مدرسه‌ای ... باید به مدرسه اعلام شود.
همانطور كه هفته پیش گفتیم هر گروه از بچه‌ها از یكی از درهای مدرسه برای ورود و خروج استفاده می‌كنند. اگر لازم بود فرزندتان را زودتر از مدرسه ببرید، باید از در اصلی وارد شده، به دفتر مدرسه مراجعه كنید، و كتابچه مخصوص را امضا كنید تا به معلم خبر داده شده و اجازه مرخص كردن دانش‌آموز صادر گردد. ورود والدین در راهروها و كلاس‌ها مجاز نیست. برای "فقط چند دقیقه زودتر بردن دانش آموز"، مدارس معمولا اكراه دارند تا بر شلوغی ساعت پایانی مدرسه بیفزایند. از اینرو بهتر است این چند دقیقه را هم صبر کنید.
بقیه نامه‌ها و كاغذها را هم با دقت بخوانید. اطلاعاتی راجع به شرایط لباس پوشیدن (Dress Code)، نوع غذای مجاز (حساسیت به بادام زمینی و بقیه مغزها)، چگونگی استفاده از پاركینگ مدرسه‌ و خیابان‌های اطراف، و یادآوری اعلام تاخیر و غیبت دانش‌آموز از مدرسه (Safe Arrival Program) و چیزهایی از این قبیل.
لباس‌هایی با نوشته‌های تهدید‌آمیز یكی از موارد ممنوع است. پوشاندن سر در داخل مدرسه فقط به دلیل مذهبی یا طبی مجاز است. به دلیل شرایط اقلیمی متاسفانه امكان دیده شدن شپش در موهای بچه‌ها وجود دارد و دانش‌آموزان باید از استفاده كلاه یكدیگر پرهیز كنند. لباس آستین حلقه‌ای (تاپ) در قسمت سرشانه باید حداقل به اندازه دو انگشت پهنا داشته باشد. اكثر مدرسه‌ها از دانش‌آموزان می‌خواهند یک كفش اضافه برای داخل مدرسه داشته باشند تا گِل و خاك به كلاس وارد نشود، بخصوص در فصل زمستان. بچه‌ها مجاز به خوردن غذای دیگران نیستند. فسنجان و باقلوا و هرنوع خوراكی كه یكی از مغزهای آجیلی دارد ممنوع است (Nut Free). كسانی‌كه حساسیت دارند ممكنست حتی با بوی آجیل دچار حمله آلرژی شده و تا مرز خفگی پیش بروند. در كلاس‌هایی كه چنین فردی باشد دقت در پرهیز از آجیل چند برابر می‌شود.
برای اعلام تعطیلات، در اوایل سال تحصیلی یک برنامه به خانه فرستاده می‌شود كه باید تا آخر سال به آن رجوع كنیم. نگران نباشیدگیره‌های آهن‌ربایی روی یخچال این كاغذ را برایتان بخوبی حفظ می‌كنند! تعطیلات مدرسه در این برگه مشخص شده و حتی روزهای مهم مذهبی (غیرتعطیل) هم ممكنست نوشته شده باشد.
دفترچه رابط بین اولیا و مدرسه (Agenda) به قیمت ارزان یا رایگان به بچه‌ها داده می‌شود تا همه روزه تكالیف خود را در آن یادداشت كنند و تماس معلم و خانواده راحت‌تر باشد. هر روز این دفترچه را نگاه كنید و روز مربوطه را امضا كنید یا اسم خود را بنویسید كه معلم هم بداند مدار ارتباطی وصل است.
وقتی

نشانه‌های خوبی برای معلم است كه بداند از این دانش آموز خوبی مراقبت می‌شود.
در بحث هفته آینده اشاره‌ای به قوانین آموزشی و وظایف و حقوق خانواده‌ها و مدرسه خواهیم داشت.
 
ارتباط با معلم
خوب در بحث شیرین گفتگو با معلم، اول باید راه ارتباطی را پیدا كنیم.
هر معلم بنا به سلیقه خود اعلام می‌كند كه بهترین راه برای ارتباط با او چیست: ایمیل، پیام تلفنی (Voice Mail) مدرسه، و یا فقط دفترچه ارتباطی... یا حتی بعضی معلم‌ها از والدین می‌خواهند اپلیكشن خاصی را در گوشی خود نصب كنند تا از راه رسانه مجازی ارتباط برقرار شود.
دومین نكته مهم، اینست كه منتظر باشیم تا پس از چند روزكه از اول سال می‌گذرد، مدرسه روزی را جهت دیدار با معلم اعلام کند. در یک عصر دل‌انگیز پاییزی شما و فرزندتان با هم به كلاس او می‌روید و با معلم فرزندتان و بقیه اهالی كلاس آشنا می‌شوید. معلم بعد از معرفی خود،برنامه‌ها، روش‌های تدریس و انتظارات خود را بیان می‌كند. حتی برخی معلمان برگه‌هایی در مورد این كه "والدین چطور می‌توانند به معلم و فرزندشان در درس‌ها كمک كنند"، آماده می‌كنند: مثلا فهرستی از وبسایت‌های مفید آموزشی. این نشست را "شب آشنایی با مطالب درسی" (Curriculum Night) می‌گویند. در انتهای جلسه كمی از كارهای درسی بچه‌ها را خواهید دید. ولی معلم امكان صحبت با تک تک خانواده‌ها را نخواهد داشت. اگرچه معلمان سلیقه‌های متفاوت در پر كردن این ساعت دارند اما تلاش كنید این آشنایی مفید را از دست ندهید.
هربار كه كارنامه یا (Report Card) را دریافت كردید به شما پانزده دقیقه وقت داده خواهد شد تا به طور حضوری با معلم ملاقات كنید. سروقت برسید. هم به نفع فرزندتان است و هم به خودتان کمک زیادی می‌کند. گرچه ملاقات با بیست و چند خانواده واقعا كار دشواری است، آن هم در طول یكی دو روز! اما معلم هم علاقمند است که این دیدار انجام شود.
در صورتی‌كه دانش‌آموزی مشكل رفتاری یا درسی داشته باشد معلم با شما تماس خواهد گرفت. اگر خود شما متوجه شده‌اید كه فرزندتان در یادگیری دچار اشكال است یا در مدرسه فرد خاص یا چیزی او را بطور جدی ناراحت و اذیت می‌كند، می‌توانید با معلم تماس بگیرید. اما یادتان باشد او معلمِ فرزند شما و بیست و چند بچه دیگر است؛ پس سطح توقع خود را منصفانه تنظیم كنید. در بیان مشكل، اگر چیزی را بگویید كه دیده و شنیده‌اید و سپس احساس خود را بگویید: حكم و قضاوت نكرده‌اید و این شیوه گفتگو به مدل راهگشا نزدیكتر است. حالا حرف‌های معلم را بشنوید. چیزهای زیادی هست كه معلم می‌بیند و ممكنست شما مطلع نباشید. گاهی بچه‌ها در شروع مرحله جدیدی از زندگی خود هستند و كارهایی می‌كنند كه ما حدس نمی‌زدیم. موقعیت‌های جدید، احتمالات كشف نشده، و تاثیر همنشین، و تغییرات بدنی و هورمونی، بدون وقت قبلی ممكنست یكهو پیش بیایند! از دنیای فرزندمان به عنوان یک فرد مستقل غافل نشویم.
در پایان دو چیز را جویا شوید: "شما چه پیشنهادی برای كمک كردن به فرزندم دارید؟" و اگر مساله جدی است، برای پیگیری (follow up) قراری دوباره بگذارید، مثلا "من این پیشنهادات شما را به كار می‌بندم و سه هفته دیگر با شما تماس خواهم گرفت".
حوصله و ادب به خرج دادن توسط والدین، باعث می‌شود اگر مشكل بعد از مدتی حل نشد، راه بهتر دیگری پیدا شود. با قدم‌های من و شماست كه راه‌های سالم پیموده می‌شود و به هدف‌های زیبا دست می‌یابیم، آب و هوای مدرسه مطبوع می‌شود، و اوضاع شهر بهبود یافته، و زندگی دلپذیرتر می‌گردد.
دنیا با تلاش های كوچك و بزرگ ما جای بهتری می‌شود.