از آمریکا و ایران گرفته تا کانادا و انتاریو
) بگذارید اول از بزرگترین و مهمترین شروع کنیم: ترامپ! ترامپ این روزها با تعداد زیادی بحران در سیاست خارجی و داخلی مواجه است: کره شمالی و اسرائیل، و ارتباط پسر، داماد و خودش با روسیه، و کاهش شدید محبوبیتش در آمریکا. خطر کره شمالی که از کنترل بین‌المللی خارج شده، بسیار جدی است. تحریم‌های جدید سازمان ملل و اینکه رهبر کره شمالی این تحریم‌ها را اعلان جنگ نامیده، نمایانگر سایه ترسناک جنگ در جهان است، مضافا اینکه دو روز پیش یک ژنرال آمریکایی به سربازانش در گفت که باید برای جنگ آماده باشند. منظور این نیست که شما باید شب‌ها بیدار باشید تا غافلگیر نشوید، اما پتانسیل وقوع جنگ میان کره شمالی بسیار بالاست. پیش‌بینی کارشناسان ادامه همین وضعیت غیرمترقبه است؛ آزمایش‌های کره شمالی دقیقتر و بالقوه خطرناکتر خواهد شد و ایالات متحده خواهد آموخت که با واقعیت ترسناک یک حمله بالقوه هسته‌ای دیگر مانند کره شمالی کنار بیاید. برای آمریکا همان منطق جنگ سرد دوباره اتفاق خواهد افتاد، همانی که باعث شد هیچ سلاح هسته‌ای پس از سال 1945 مورد استفاده قرار نگیرد.

2) شاید ساده‌ترین پیش‌بینی سال آینده انتخابات روسیه باشد، جایی که بزرگترین رقیب پوتین فردای اعلان کاندید شدنش، از طرف کمیته انتخابات بعلت فساد حذف شد. با پیروزی ولادیمیر پوتین که پُرقدرت‌ترین انسان روی زمین از سال 2013 به شمار می‌آید، وی رسما تا سال 2024 رئیس جمهور یا نخست وزیر روسیه خواهد بود، یعنی برای تقریبا یک چهارم قرن رهبری روسیه را از آن خود خواهد داشت. شاید جالب‌ترین جنبه انتخابات، میزان شرکت مردم در انتخابات باشد جایی که نشان خواهد داد موضع مردم بی‌تفاوتی‌ست یا شقاوت، اگرچه بنا به آمار پوتین همچنان محبوب است و ماشین بزرگ تبلیغاتی او به شدت به نفعش عمل می‌کند.

3) و اما ملغمه درهم آمیخته‌ی خاورمیانه از هر سال خطرناک‌تر بنظر می‌رسد. آیا تنش‌های عربستان سعودی به یک جنگ منطقه‌ای بزرگ تبدیل خواهد شد؟ آیا درگیری بر سر بیت‌المقدس به جنگ دیگری با اسرائیل می‌ انجامد؟ کاشناسان اعتقادی به وقوع این دو درگیری ندارند اما مردم یمن، سوریه و لبنان خواهند بود که هزینه‌ی وحشتناک این ملغمه را خواهند پرداخت. تقریبا همه‌ی تندروی‌ها و تصمیمات اخیر عربستان به ضررش تمام شده و دوستانش را نه بر علیه ایران که رودرروی خودش قرار داده است. تأثیری که تصمیم ترامپ در به رسمیت شناختن بیت‌المقدس به عنوان پایتخت اسرائیل خواهد داشت، چشم‌انداز يک حل و فصل دائمی بين اسرائيل و فلسطين را سخت‌تر کرده و بنظر می‌رسد دعای روز کریسمس پاپ هم دیگر چاره‌ساز نباشد. رای اخیر سازمان ملل علیرغم فشار آمریکا و قطع مبلغ بزرگی از بودجه‌اش، احتمالا به ایجاد تغییراتی واقعی برای فلسطینی‌ها و ارتباط سازمان ملل با آمریکا تمام خواهد شد.

4) اروپا و برگزیت پیش‌بینی بعدی ماست. پیش‌بینی می‌شود که ترزا می تا سال 2018 به عنوان نخست وزیر باقی بماند، زیرا حزب محافظه‌کار نمی‌تواند کسی را برای جایگزینی وی پیدا کند و از طرفی دیگر از برگزاری انتخابات جدید و شکست در آن واهمه دارد. به نوعی، بریتانیا و اتحادیه اروپا توانستند در دور اول مذاکرات برگزیت در سال 2017 را به اتمام برسانند و در دور بعدی آنها درباره "رابطه آینده" خودشان صحبت خواهند کرد. اگرچه پنهان‌کاری ترزا می عجیب و پُر سروصدا بنظر می‌رسد اما موجب سقوطش نخواهد شد.

5) بزرگترین رویداد آفریقا تغییرات زیمبابوه و گامبیا در سال 2017 بود که در سال 2018 هم ادامه خواهد داشت. بدون شک دوران رهبران طولانی مدت آفریقایی به سر آمده و این قاره به سوی دموکراتیک شدن بیشتر می‌رود. کامرون، گینه استوایی، اوگاندا، کشورهای بعدی هستند که زمامدارانشان از همین الان در حال سقوط هستند. آنگولا یکی دیگر از کشورهای آفریقایی است که باید در سال آینده منتظر تغییراتی در آن باشیم. روی کار آمدن رئیس جمهور جدید: وی لورنکو، که بنظر می‌رسید عروسک خوزه ادواردو دوس سانتوس باشد، با تصفیه‌ی گارد قدیمی سانتوس کارش را شروع کرد، و این یعنی جهت جدیدی در این کشور.

6) یکی دیگر از مهمترین اتفاقات سال آینده، بررسی چندباره تغییرات آب و هوایی در جهان است. با ملحق شدن سوریه به پیمان پاریس و خروج آمریکا از آن، اکنون آمریکا بعنوان تنها کشور خارج از این پیمان که این تغییرات را انکار می‌کند شناخته می‌شود. نکته جالب توجه اینجاست که آمریکا دومین آلوده‌کننده بزرگ کره زمین (پس از چین)، و هفتمین کشور آلوده‌کننده به نسبت جمعیتش است، و این بدان معنی‌است که آمریکا به تنهایی می‌تواند و دارد تلاش‌های جهانی را بی‌اثر کند. اما خبر خوش آنست که ایالات مهم آمریکا درست برخلاف نظر ترامپ عمل می‌کنند و می‌خواهند مانند چین از میزان آلایش‌شان 20% بکاهند. اگر ترامپ اجازه استخراج بیشتر ذغال‌سنگ را داده است، ایالت‌های آمریکا مجوز مصرف آن را لغو خواهند کرد!

7) پس از پیش‌بینی در مورد سیاست‌های کلان که روی دنیا تاثیر خواهند داشت می‌رسیم به پیش‌بینی‌ها در موارد دیگر. یکی از بهترین تجربه‌های سال 2018 ممنوعیت استفاده از گوشی‌های هوشمند در مدارس ابتدایی فرانسه است که از ماه سپتامبر آینده آغاز خواهد شد. اینکه کودکان شکایت خواهند کرد واضح است، اما بنظر نمی‌رسد در سرزمین همیشه تظاهرات و اعتصاب (یعنی فرانسه)، آنها به خیابان بریزند و برعلیه رئیس جمهور، امانوئل ماکرون، شعار بدهند. ماکرون اصرار دارد که دارد بهترین کار را می‌کند، کاری که متخصصان پیش‌بینی می‌کنند کشورهای دیگر نیز در سال‌های آینده از فرانسه پیروی کنند. شواهد هشدار دهنده‌ی تاثیرات تلفن‌های هوشمند بر مغز کودکان و میزان تمرکز بیش از حد آنها روی زمان نمایش صفحه نهایتا علم را بر سیاست پیروز خواهد کرد.

8) جام جهانی فوتبال در روسیه برگزار خواهد شد. با عرض پوزش از روسیه، همه‌ی متخصصان متفق‌القولند که روسیه قهرمان این جام نخواهد شد. با حذف ایتالیا و افت آرژانتین و دیگر مدعیان آمریکای جنوبی، بنظر می‌رسد که این مسابقات زیر سیطره قدرت‌های فوتبالی سنتی غرب اروپا مانند آلمان، فرانسه و اسپانیا قرار گیرد. حضور ایسلند در این مسابقات جالب است، و دیدن بازی‌های گروه D، جایی که تقابل سبک فوتبال‌های متفاوت و قوی را شاهد خواهیم بود.

9) و اما می‌رسیم به انتخابات انتاریو، جایی که لیبرال‌های استان اخیرا محبوبیت خود را از دست داده‌اند. کاتلین وین که در نظرسنجی‌ها پس از نیودموکرات‌ها و محافظه‌کاران قرار داشت، اخیرا کمی به وضعیت خود بهبود بخشیده است، اما اگر وضعیت به همین منوال پیش برود باید منتظر دولت حداقلی باشیم که در آن نیودموکرات‌ها (با اکثریتی بیشتر) با لیبرال‌ها تشکلی می‌دهند که در آن وضعیت بازار، و نیز املاک همچنان مطابق حالت کنونی، یعنی ایستایی خواهد ماند. در صورتیکه محافظه‌کاران به قدرت برسند، احتمالا وضعیت املاک از حالت رکود خارج می‌شود و آنها قانون افزایش حداقل دستمزد به 15 دلار را محتملا و سریعا ملغی خواهند کرد.

10) آخرین پیش‌بینی در مورد ایران است. اگرچه بنظر می‌رسد ایران با عربستان، آمریکا و اسرائیل به شدت سرشاخ شده، اما بروز جنگ میان آنها در سال 2018 نامحتمل است. ایران اکنون بدنبال تکمیل پیروزی‌هایش در سوریه و عراق، و ایجاد صلح در یمن (با رئیس‌جمهور سابق آن) می‌باشد. همکاری‌های منطقه‌ای ایران با روسیه و نزدیکی با ترکیه در بحران‌هایی که سیاست‌های عربستان ایجادش کرده است (مانند محاصره قطر، استعفای سعد حریری در لبنان) موازنه را به نفع ایران برگردانده است، تا آنجا که عربستان برای بدست آوردن پول برای مقابله با ایران، شاهزادگانش را به گروگان گرفته و در مورد بحران اسرائیل و فلسطین منفعل عمل می‌کند. اگرچه احمدی‌نژاد اخیرا دست به سخنان جنجالی زده است و پرونده‌های رضا ضرابی و بابک زنجانی همچنان مفتوح هستند ولی هیچکدام این موارد باعث بروز تغییرات شگرف در وضعیت ایران نخواهند شد. ناگفته نماند که در سال 2018 همچنان باید منتظر باشیم که ملک سلمان، ترامپ و نتانیاهو ایران را کشور خطرناک بنامند.

Date: سه‌شنبه, دسامبر 26, 2017 - 19:00

Share this with: ارسال این مطلب به