خاک بازی را خیلی دوست دارد،‌ عاشق عروسک پارچه‌ای نرم همیشگی خود است، کاردستی درست کردن برایش بهترین لذت عالم است، وقتی راه می‌رود دوست دارد به گیاهان کنار پیاده‌رو دست بزند، یا دیوار را لمس کند. راستی جیب لباسش را قبل از شستن نگاه کنید تا چند تا برگ و سنگ و تکه‌ای چوب روانه ماشین لباسشویی نشود! او می‌تواند ساعت‌ها خودش را با سازه‌هایی مثل لگو سرگرم کند، از غذاهای ترد بیشتر خوشش می‌آید تا حلیم و سوپ، و در یک کلام: حس لامسه او تربیت توسعه یافته‌تر است‌!‌ این کودک را اگر مجبورش کنید از ساعت هشت صبح تا ‌ساعاتی بعد از ظهر، فقط گوش کند و بی‌حرکت و تمیز بماند و دستش اغلب بیکار بماند، شاید همان دانش‌آموزی باشد که در فعالیت‌های درسی بی‌توجهی نشان می‌دهد و گاهی هم کلاس را به هم می‌زند؛  فقط چون کلاس برای او مثل‌ یک قفس، حوصله سربر است.
در اکثریت انسان‌ها، حواس پنج‌گانه بینایی، شنوایی، بویایی، لامسه، و چشایی در بدو تولد وجود دارد. اگرچه ما گاهی این‌ پنج هدیه ارزشمند را بدیهی می‌پنداریم، اما در واقع حواس ما، پنج پنجره است برای درک پدیده‌های پیرامون. هر کدام که بیشتر امکان رشد بیاید، می‌شود حس قوی‌تر ما: راه‌ هموارتر و مورد علاقه ما برای تعامل با دنیای بیرون. آقای هوارد گاردنر (Howard Gardner) به سال 1983 اولین بار راجع به هوش در ابعاد هشت‌گانه، نظریه‌ای مطرح کرد (multiple intelligences).پیش‌تر نیز بسیاری از دانشمندان کشف کرده بودند که راه‌های یادگیری در افراد مختلف فرق دارد. حتما جمله معروفی که به آلبرت انشتین نسبت داده‌اند را شنیده‌اید که می‌گوید: "همه نابغه هستند اما اگر شما قصد کنید که توانایی ماهی را با قدرت از درخت بالا رفتنش قضاوت کنید، ماهی تمام عمرش خیال خواهد کرد که کودنی بیش نیست"! بحث مفصل‌تر در این‌باره را به متخصصان امر واگذار می‌کنیم و چون کودک ما در کلاس منتظر ماست، باید برگردیم سر کلاس،‌ تا بفهمیم تکلیف او که راه یادگیری‌اش لمس کردن است چه خواهد بود. اینجا فقط ذکر می‌کنیم راه‌هایی که هم اکنون در مدارس شناخته شده‌اند و در استان انتاریو به آنها اهمیت داده می‌شود سه تا هستند: یادگیری از راه شنیدن، از راه دیدن، از راه لمس کردن، و به زعم برخی آموزگاران، از راه نوشتن و خواندن.
خوش‌اقبالی دانش‌آموزان امروزه اینست که نظام آموزش و پرورش مدرن، دید وسیع‌تری پیدا کرده و راه‌هایی که معلمان در تدریس خود انتخاب می‌کنند شامل فعالیت‌های انجام دادنی یا دستی (hands on activity) هم می‌باشد. به کلاس‌های دبستانی انتاریو که سر بزنید معلم‌ها گنجه‌ای بزرگ از مواد مصرفی و قفسه‌های زیادی برای چسب و قیچی و رنگ و مقوا دارند و بودجه‌ای سالانه برای خرید این وسایل، این یعنی به رسمیت شناختن فعالیت‌های دستی. البته واقعیت این است که هنر معلم وهمکاری خانواده، هر دو لازم است تا راه یادگیری نوآموزان کشف شود چرا که بخش قابل توجهی از فعالیت‌های کلاسی متمرکز بر یادگیری از راه شنیدن و دیدن است و بچه‌هایی که بر این دو راه خیلی مسلط نیستند و بیشتر به حرکت دادن بدن خود و لمس اشیا عادت دارند، در موارد بسیار نادر، به اشتباه، ممکن است برچسب بیش‌فعال یا صاحب مشکلات دیداری نظیر دیسلکسیا بخورند. معلمان با تجربه برای کشف توانایی دانش‌آموزان خود وقت و سرمایه می‌گذارند تا‌ آموزش، به بهترین روش ممکن محقق شود و این گونه نه سیخ می‌سوزد و نه کباب؛ و خانواده‌های موفق‌ نیز با همراهی‌ بی‌طرف و گفتگوی مستمر، در کنار اولیا مدرسه می‌ایستند؛ نه مقابل آن‌ها. فرزندان با این شیوه یادگیری (tactile learner, kinesthetic learner, hands on learner) برای آزمون‌ها و ارزشیابی تحصیلی اندکی ظرافت بیشتر می‌طلبند.
سارا ک میجر معتقد است: که دانش آموزان با یادگیری ازراه لمسو حرکت  غالبا در حال جنب و جوش هستند، در حال انجام کاری همان موقع مطلب را می‌آموزند، ممکن است دونده، شناگر و یا رقصنده‌های خوبی باشند، واکنش آنها سریع است و هماهنگی بین دست و چشم خیلی خوب است. با وسایل کمک آموزشی و نیز بازی‌های آموزشی خیلی خوشحال می‌شوند. اگر بگذاریم آموخته‌هایشان را از راه نقاشی‌ و یا رسم نمودار و یا کلا ترسیم آنچه در فکرشان هست روی کاغذ و مقوا و ابزار مشابه، به ما نشان دهند کمک خوبیست.  در کلاس اگر به ایشان اجازه داده شود کمی حرکت کنند یا تنفس چنددقیقه‌ای به همه کلاس داده شود، کمک موثری است.
این دانش‌آموزان، اگر کلمه آموزی می‌کنند بگذاریم تکه‌های مقوا را به دست خود ببرند و بر آن بنویسند. اگر کارت‌های آموزشی و بقیه اسباب مربوط به یادگیری مطلب کلاس را در اختیارشان بگذاریم و خلاصه اجازه دهیم انگشتان قوی و حس لامسه پرورش یافته‌شان کمی بیشتر به کار بیاید، رضایتشان مشهود خواهد بود. کاردستی و پروژه‌های محصول دست دانش‌آموزان، یک راه پسندیده برای سنجش این فرزندان است. ویژگی‌های ارایه شده در این  مجموعه نوشته‌ها چند مثال‌ برای معرفی را‌های یادگیری است که ممکن است در مورد این گروه از بچه‌ها صدق کند و ارزش تشخیصی و قضاوتی ندارد. با شناختن فرزندمان به او بیشتر کمک خواهیم کرد تا جهان را بهتر بفهمد و درس‌هایش را هم راحت‌تر یاد بگیرد.
هفته آینده گروه دیگر، که ازراه دیدن می‌آموزند را مرور می‌کنیم.