کارگردان: برایان سینگر، دکستر فلچر
مدت:۱۳۴ دقیقه
بودجه:۵۲ میلیون دلار
داستان فیلم:
در1975 کوئین چهارمین آلبومش را به نام یک شب در اپرا ضبط می‌کند، اما رابطه‌شان رابا EmI به خاطر آنکه مدیر اجرایی آنها اجرای بوهمیان راپسودی را به خاطر زمان 6 دقیقه‌ای بلند آن ردکرده بود، قطع کردند. در تور جهانی فردی با پل پرنتر مدیرگروه موسیقی رابطه دیگری را شروع کرد. وقتی ماجرای این رابطه را با مری درمیان گذاشت مری به اوگفت که همجنس‌گرا است و ازدواجشان را خاتمه داد. بعد از یک جشن پر سروصدا او به یک خدمتکار علاقه‌مند می‌شود جوابی که می‌شنود این است که وقتی دنبال من بیا که به خودت علاقه‌مند هستی. در همین حال بریان‌می آهنگ ما با شما آهنگ راک می‌رقصیم "”We Will Rock You را که بسیارموفق است می‌نویسد. فردی به خاطر اختلاف نظر با پل ،رِید ر ابدون مشورت اخراج می‌کند. همچنین فردی علاقه به بقیه ژانرهای موسیقی مثل دیسک و پارتی دارد که البته جان دیکون با نگرشی باز این موارد را نیز جهت خواندنش می‌نویسد. درکنفرانس سال 82 موقعی که سئوالات شخصی از کوئین شروع می‌شود او خشمگین شده پاسخ‌های تندی می‌دهد. بعد از آهنگ “I Want To Break Free” او با اعضای گروهش قطع رابطه می‌کند.
در1984 فردی به سمت مونیخ حرکت می‌کند و اجرایش را به تنهایی انجام می‌دهد در حالی که غرق در الکل، موادمخدر و پارتی‌های پر از رابطه‌های همجنس‌گرایانه است، موردی که باعث بیماری‌اش می‌شود. مری که از رابطه با نامزد جدیدش حامله است به او می‌گوید که به گروه خودش برگردد. او برنامه کمک را در استادیوم ویمبلی لندن اجرا می‌کند، اجرایی به یادماندنی با این حقیقت که قبل از اجرا فردی به گروهش گفت احتمالا به خاطر بیماری ایدز این آخرین اجرایش است. دعوت او از خانواده‌اش نیز برای همین موضوع بود. او در45 سالگی نزدیک به مری و جیم دوستانش می‌میرد. کمک‌های او به بیماران ایدز نیز تا آخر عمر ادامه داشت.
شایان ذکراست که او با وجود تمام روابطش به همسر سابقش ماری اوستین عشق می‌ورزید وگفته بودتنها دوست واقعی من او است. او خانه بزرگش را در کنزینگتون به ماری داد و آهنگ عشق زندگی من را برای او سرود.
حاشیه:
برایان می و راجر تیلور که دو نفر از اعضای گروه کوئین بودند، در ساخت فیلم و به خصوص سکانس‌های مربوط به اجرای کنسرت با سازندگان فیلم همکاری کردند. در دسامبر ۲۰۱۷، کارگردان فیلم یعنی برایان سینگر، به علت چندین بار غیبت و نبودن در سر صحنه و همچنین درگیر شدن با بازیگرها و خصوصاً رامی ملک از پروژه اخراج شد و دکستر فلچر برای تکمیل کردن فیلم به عنوان کارگردان به پروژه پیوست. از آن جا که سینگر پیش از اخراج، بیشتر کار را جلوی دوربین برده بود بر اساس قوانین انجمن کارگردانان آمریکا، به عنوان کارگردان رسمی فیلم شناخته شد و نام فلچر نیز به عنوان تهیه‌کننده اجرایی در تیتراژ فیلم آمده‌است.
نظرات منتقدان:
منتقدان نسبت به شخصیت‌پردازی مرکوری و خصوصاً بحث گرایش جنسی او، بعضی از اشتباهات تاریخی و همچنین نحوه پرداخت به دیگر اعضای گروه انتقاد داشتند، اما بازی ملک در نقش مرکوری با تحسین جهانی و ستایش تماشاگران و منتقدان همراه بود.
موفقیت‌های اقتصادی و جشنواره‌ای فیلم:
راپسودی بوهمی عملکرد بسیار خوبی در گیشه داشت. فیلم ۹۰۳ میلیون دلار در سراسر جهان فروش کرد در حالی که ۵۲ میلیون دلار بودجه ساختش شده بود،که آن را تبدیل به پرفروش‌ترین فیلم در ژانرهای زندگینامه‌ای و درام تاریخ سینما می‌کند. راپسودی بوهمی تا به اینجا ششمین فیلم پرفروش سال ۲۰۱۸ و پرفروش‌ترین فیلم غیر ابرقهرمانی و غیر انیمیشنی در این سال است. راپسودی بوهمی در هفتاد و ششمین مراسم گلدن‌گلوب در دو رشته بهترین فیلم درام و بهترین بازیگر مرد فیلم درام (برای ملک) نامزد دریافت جایزه شد که توانست هردو جایزه را بدست آورد. همچنین در نود و یکمین دوره جوایز اسکار، فیلم نامزد دریافت پنج جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم شد که توانست چهار جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین تدوین، بهترین تدوین صدا و بهترین میکس صدا را به خود اختصاص دهد.
بازیگران:
رامی ملک در نقش فردی مرکوری، خواننده و ترانه‌نویس و رهبر گروه موسیقی راک کوئین
لوسی بوینتون در نقش مری آستین، دوست دختر فردی مرکوری.
گیلیام لی در نقش برایان می، گیتاریست و یکی از اعضای گروه کوئین.
بن هاردی در نقش راجر تیلور، درامر و یکی از اعضای گروه کوئین.
جوزف مازلو در نقش جان دیکن، گیتاریست بیس و یکی از اعضای گروه کوئین.
آیدان گیلن در نقش جان رید، مدیر گروه کوئین
آلن لیچ در نقش پائول پرتنر، مدیر برنامه فردی مرکوری
تام هولندر در نقش جیم بیچ، وکیل گروه کوئین که سپس مدیر گروه شد.
درموت مورفی در نقش باب گلداف
نقد فیلم:
فردی مرکوری خواننده‌ای که دیگر هرگز موسیقی راک مثل او ندید. او خواننده‌ای ذاتی بود با وجود اینکه در هیچ کلاسی شرکت نکرده بود به تارهای صوتی‌اش کاملا مسلط بود. مونتسرات کاباله خواننده سوپرانوکه در یک اجرای مشترک با او بود او را در خوانندگی پر انرژی محکم دلپذیر و با رعایت نکات ظریف توصیف کرد. فیلم در بیان جزئیات رسوائی‌ها، تندخوئی‌ها و عیاشی‌های او مقداری با احتیاط رفتار می‌کند،گرچه خودرای بودن، خودخواه بودن را نشان می‌دهد ولی به این موضوع نگاهی گذرا دارد که با توجه به محبوبیت کوئین، ترس عوامل از افت فروش قابل درک است. طراحی صحنه و اجرای عالی آخرین کنسرت کوئین در ویمبلی لندن همراه با هلی شات و دکوپاژسینگر بازی خوب بازیگران خصوصا رامی ملک و جمع‌بندی مناسب فیلم از نکات مثبت حماسه کولی و نبود جزئیات مناسب از زندگی او، عدم پردازش مناسب شخصیت‌ها از نکات ضعف فیلم است. در کل فیلم با تمام دلنشینی فاقد بسط روابط مری و فردی بعد از اعتراف فردی است. رهاکردن سرنوشت فردی بعد از اتمام اجرای ویمبلی و توضیحی مختصر برای بقیه زندگی هنرمند ضعیف و محافظه‌کارانه تلقی می‌شود.
مختصری درباره تاریخ:
"زنگ" واژه‌ای فارسی است به معنی تیره‌رنگ، قهوه‌ای و سیاه، "بار" به معنی ساحل، کناره و کرانه (مثل: جویبار، رودبار، ارسباران …) و در مجموع "زنگبا" یعنی "ساحل سیاهان" یا "سرزمین سیاهان". اعراب این کلمه را زنجبار تلفظ می‌کنند و اروپاییان نیز زنجبار را به Zanzibar تغییر داده‌اند. ایرانی‌ها از دوره هخامنشی با این منطقه دادوستد تجاری داشته‌اند.
محاورات مهم فیلم:
فردی مرکوری: (با اشاره به زرتشت) پندارنیک، گفتارنیک، کردارنیک. همانطورکه تو به من آموزش دادی پدر. (پدر فردی را در آغوش می‌گیرد.)
بریان می (گیتاریست گروه): اینجا آمریکاست. آنها در جامعه، پروتستان‌های خوب هستند و در خلوت یک مشت منحرف.
 |
