ایران استار- بنا به درخواست سازمان مدارس منطقه یورک، در روز 26 اپریل 2018 جلسه‌ای میان این سازمان و بنیاد پریا در مکان بنیاد، برای بررسی و همکاری بیشتر میان این دو سازمان پیرامون مسائل جامعه ایرانی به ویژه کودکان، نوجوانان، جوانان و خانواده‌های آنان برگزار شد.
در این جلسه ابتدا احمد تبریزی (رئیس بنیاد پریا) در مورد تاریخچه این بنیاد و خدماتش به جامعه ایرانی صحبت کرد. وی اشاره کرد که بنیاد پریا با حمایت‌های مردمی کارش را ادامه می‌دهد و تاکنون حدود 5 میلیون دلار کمک جمع‌آوری کرده است، و برای ادامه فعالیت‌های روزانه از کمک‌های شهرداری، استانی و فدرال نیز استفاده می‌کند. او گفت که هدف این مجموعه ارائه خدمات به جامعه ایرانی (که در میان آنها از دیگر جوامع – مانند چینی‌ها، روس‌ها، کره‌ای‌ها – نیز حضور دارند) می‌باشد. کلاس‌های انگلیسی، کامپیوتر و شبکه‌های اجتماعی از جمله برنامه‌های دیگر پریاست که حتی در مکان‌های دیگری (مانند کامیونتی‌سنترهای مارکهام) نیز ارائه می‌شوند. هدف همه این برنامه‌ها جا انداختن تازه‌واردان در کانادا و هماهنگ شدن آنان با جامعه جدید کانادایی‌ست. مشکلات زبانی، مدارس بچه‌ها، آموزش پدر و مادران، استفاده از کامپیوتر برای ارتباط با جامعه، کاریابی از جمله مسائلی است که پریا کلاس‌هایی را برای تازه‌واردین تدارک دیده است.
خانم لوئیس سیرسکو، که اخیرا به مقام مدیریت مدارس منطقه یورک رسیده است، پرسید که کلاس‌های شبکه‌های اجتماعی پریا در چه موردی است؟ در مورد مارکتینگ یا استفاده کردن یا اینکه با آنچه بچه‌هایشان انجام می‌دهند آشنا شوند‌؟
سیما ایران‌‌نژاد که یکی از مدیران پریاست پاسخ داد: از همه موارد بالا به آنها آموزش داده می‌شود.
سوال مطرح شده‌ی بعد در مورد چگونگی تطبیق فرهنگی تازه‌واردین با کانادا بود، که پاسخ سیما اشاره داشت به اینکه یک کمک‌کننده‌ی فکری و روحی که فارسی‌زبان هم هست در پریا حضور دارد تا مشکلات خانواده‌ها را بشنود و حل کند.
آقای سیسیل روچ، که مدیر داخلی آموزشی و کامیونیتی مدارس ناحیه یورک است توضیح داد که وی سال‌هاست با پریا همکاری دارد، و حتی در زمان افتتاح ساختمان جدید پریا نیز حاضر بوده است. او گفت که شیلا مهدوی، مهنوش و افروز نیز همکاری داشته است و اشاره کرد که اکنون جمعیت ایرانی در مدارسی که در اطراف خیابان یانگ قرار دارند بسیار بالا رفته است و مدارس یورک می‌خواهد با علاوه بر معرفی مدیریت جدیدش (لوئیس سیرسکو) ارتباطات و نیازهای دوطرفه سازمان مطبوعش با ایرانیان را نیز برای بهره‌وری بیشتر، بررسی کند. او اضافه کرد که قبلا با سازمان جوانان ایرانی نیز دیداری داشته‌اند.
لوئیس توضیح داد که مدارس منطقه یورک (که در شمال تورنتو واقع است) شامل دویست و بیست مدرسه، یکصد و بیست و چهار دانش‌آموز، و پانزده‌هزار کارمند (شامل آموزگاران و دیگر خدمه) می‌باشد، که بدین ترتیب سومین منطقه بزرگ مدارس انتاریو و کانادا به حساب می‌آید. او خاطر نشان کرد که می‌خواهد با همه جوامع (از جمله ایرانیان) همکاری و هم صحبتی خوب و سازنده‌ای داشته باشد طوری که مدارس و مراکز جوامع (مانند پریا) بتوانند با به اشتراک گذاشتن امکاناتشان، مشکلات خانواده‌ها و یا دانش‌آموزان را حل کنند. او گفت که قبلا معلم مدرسه بوده و در منطقه پیل مدیریت کرده و در وزارت آموزش و پرورش (در سطح انتاریو) نیز با کاتلین وین همکار بوده است.
احمد تبریزی نیز به معرفی هیئت مدیره / امناء، مشاوران و حاضران در جلسه پرداخت. وی در ادامه افزود که پریا حتی به افرادی که خارج از پریا هستند و در آن عضو نیستند و یا به پریا نمی‌آیند نیز کمک می‌کند. بعلاوه احمد تبریزی توضیح داد که هزینه هریک از خدمات ارائه شده در پریا حدودا یک پنجم دیگر سازمان‌هاست، ولی همچنان از حمایت‌های گسترده دولتی برخوردار نمی‌شود.
لوئیس از پریا خواست که اگر مشکلی یا کمبودی جایی می‌بینند بگویند تا مدارس یورک بتواند آنها را بفهمد و تصمیماتی بهتر اتخاذ کند.
احمد تبریزی توضیح داد که 7 سال پیش پریا گزارشی در این باره برای دولت تهیه کرده و فرستاده است. در کنار مشکلات مربوط به زبان، پیدا کردن کار. امروزه پریا با سازمان‌های دیگر برای انجام خدمات همکاری می‌کند و بدین‌ترتیب بودجه‌ی کاری را که دیگر سازمان‌ها به خوبی در حال انجامش هستند را دریافت و مصرف نمی‌کند. سازمان‌‌های دیگر خدماتشان را به پریا می‌آورند و مستقیما به نیازمندان کمک می‌کنند و بدین ترتیب خدماتی با کیفیت عالی و با کمترین هزینه در اختیار مردم قرار می‌گیرد. خدمات ارائه شده به زبان‌های انگلیسی، فارسی و اسپانیایی ارائه می‌شود.
مسئولان مدارس یورک در زمینه ارائه خدمات به زبان عربی پرسیدند زیرا اخیرا پناهندگان و مهاجران زیادی از جمله یزیدیان، و سوریه‌ای‌ها به کانادا آمده‌اند که عرب‌زبان هستند و نیاز به کمک دارند. سیما توضیح داد که مراجعه‌کنندگان عرب‌زبان به پریا تقریبا وجود ندارد.
لوئیس توضیح داد که مدارس می‌خواهند به زبان مادر و پدران (تا حدود 12 زبان) با آنها ارتباط برقرار کنند، نه اینکه از فرزندان بخواهند موضوعات را برای والدینشان ترجمه کنند.
احمد تبریزی اظهار داشت که پریا در این زمینه می‌تواند کمک کند. یکی از کارهایی که پریا انجام می‌دهد دعوت از والدین همراه با فرزندانشان است تا علاوه بر فرزندان، والدین نیز بتوانند با یکدیگر آشنا شوند و با یکدیگر تجربیات خود را نیز رد و بدل کنند. او افزود که برای تعیین رشته برای دانش‌آموزان خیلی مفید خواهد بود اگر در زمینه شغلشان دقیقا با کسی که امروزه به آن کار مشغول است صحبت کنند تا به خوبی متوجه شوند به آن شغل واقعا علاقه دارند یا خیر. مثلا اگر فردی می‌خواهد دندانپزش شود بهتر است با یک دندانپزشک برای مدتی در تماس باشد تا بتواند چگونگی این شغل و میزان واقعی علاقه‌اش را با صحت بیشتری تشخیص دهد. افراد زیادی در این جلسه مثال‌های متعددی در اینباره زدند که نشان می‌داد، ارتباط مستقیم خود فرزندان با صاحبان مشاغل، نتایجی بسیار ارزنده و مفید به بار خواهد آورد.
سسیل توضیح داد که سازمان مدارس جلساتی را ویژه والدین ایرانی در مدرسه تورن‌لی برگزار کرده است. او در ضمن پرسید که میزان علاقه ایرانیان به حرفه‌های مرتب ساخت و ساز (مانند نجاری، برق، لوله‌کشی و...) چیست؟ کانادا نیاز زیادی به این نوع حرفه‌ها دارد و پول خوبی نیز در اینگونه حرفه‌ها هست ولی برای اکثر خانواده‌های مهاجر، علاقه‌ای در این باب دیده نمی‌شود. او افزود که بسیاری از فرزندان به معلمان و کارمندان مدارس توضیح می‌دهند که می‌خواهند مثلا نجار، شیمی‌دان یا دکتر داروساز شوند، اما با مخالفت سرسختانه والدینشان مواجه می‌گردند، و این مشکلی است که در جوامع مختلف (از جمله ایرانیان) دیده می‌شود.
در پاسخ هیئت پریا گفت که پدر و مادران ایرانی خیلی علاقه ندارند که فرزندانشان به این نوع کارها بپردازند، آنها بیشتر دوست دارند فرزندانشان در این زمینه مثلا مهندس شوند. در فرهنگ پدر و مادران ایرانی دید خوبی نسبت به این نوع کارها ندارند که معمولا در کالج‌ها ارائه می‌شوند، والدین معمولا فرزندانشان را تشویق و حمایت می‌کنند تا به دانشگاه بروند تا کالج. برخی از والدین معتقدند که در زمان تحصیل خودشان چنین امکاناتی برای پیشرفت وجود نداشت و اکنون آنها می‌خواهند فرزندانشان از این امکانات برای رسیدن به مدارک پزشکی، مهندسی و غیره حداکثر استفاده را ببرند و در نتیجه برخی از رشته‌ها که اتفاقا در جامعه نیاز بیشتری به آنها وجود دارد، متقاضی کمتری خواهند داشت.
در انتهای جلسه هر دو سازمان تصمیم به همکاری بیشتر گرفتند و تلفن‌ها و ارتباط‌هایشان را با یکدیگر معاوضه کردند.