سیاهچاله‌ها پدیده‌های عجیب غریبی هستند، از جمله اینکه می‌توانند تمام یک ستاره را ببلعند به شکلی که حتی نور آن ستاره نتواند از آن بگریزد. اما یک ستاره نوترونی که از خورشید ما بزرگتر است می‌تواند با یک انفجار بزرگ تبدیل به یک جرم کوچک با چگالی بالا شود.
این کوتوله‌های سنگین بجا مانده از انفجار که چگالترین اجسام فضایی قابل دید هستند در برخورد با سیاهچاله‌ها آنچنان تصادم سنگینی را ایجاد می‌کنند که منجر به تولید امواج گرانشی بزرگی می‌شوند.
 
یک سیاهچاله یک ستاره نوترونی را قورت داد؛ دریافت امواج رادیویی اسرارآمیز از فضا
"پاول دلانی" پروفسور دانشگاه یورک کانادا می‌گوید که ابزارهای کنونی اخترشناسی قادرند که این تئوری‌ها را ثابت کنند. وقتی یک سیاهچاله و یک جرم نوترونی به هم می‌خورند امواج پیاپی گرانشی تولید می‌شود که چگونگی آنها می‌تواند به درک ما از این پدیده بسیار کمک کند.
یک کوتوله بجا مانده از انفجار که برای مثال قطرش (حدود ۲۰ کیلومتر) از شهر ونکوور کانادا کمتر است، جرمی است بسیار داغ و سنگین که حتی سنگین‌تر از خورشید ما خواهد بود، بطوریکه یک قاشق چایخوری از جرم این کوتوله از وزن ۳۰۰ میلیون خودرو بیشتر خواهد بود. اکنون تصور کنید که چنین جرمی توسط یک سیاهچاله‌ای که به مراتب از خودش کوچکتر و به قطر فقط ۳ کیلومتر است بلعیده شود. چنین حادثه‌ای در فاصله ۹۰۰ میلیون سال نوری ما اتفاق افتاده که در آن سیاهچاله کل این کوتوله را قورت داد بطوریکه ما اکنون هیچکدام از آنها را نمی‌بینیم!
ما اکنون به واسطه پیشرفت‌هایمان می‌توانیم ستاره اس‌صفر‌دو را رصد کنیم که در حال گردش به دور کهکشان خود است و در این مسیر به یک سیاهچاله در فاصله ۲۶ هزار سال نوری خود نزدیک می‌شود، و ما بعدها خواهیم دید که چه اتفاقی می‌افتد، یا بهتر بگوئیم افتاده است!
کره زمین ما که در این فضای لایتناهی بسیار بسیار بسیار کوچک است، هر روزه در معرض امواج مختلف گرانشی، نوری، مغناطیسی و الکتریکی قرار می‌گیرد؛ و ما هر روز بیش از پیش می‌توانیم این اطلاعات را ثبت و تجزیه تحلیل کنیم.
 
پدیده دوم: امواج رادیویی اسرارآمیز
توانایی ما در تشخیص و ثبت امواج رادیویی که به مدت کوتاهی منتشر می‌شوند قدمتی ۱۳ ساله دارد، در حالیکه می‌تواند گویای انفجارهای بزرگی در جهان و با میلیون‌ها کیلومتر فاصله از ما باشد. این سیگنال‌ها از میان غبار کهکشان‌ها عبور می‌کنند تا به ما می‌رسند. اخیرا دانشمندان توانستند به کمک تلسکوپ جدید کانادایی "چایم" که در بریتیش کلمبیا قرار دارد یکی از این سیگنال‌ها را تبدیل به صدا کنند. آنها اکنون متعجبانه متوجه شدند که این سیگنال با شکل خاصی متناوبا تکرار می‌شود.
دلانی در اینباره گفت که این کشف از این نظر هیجان‌انگیز است که به صورت ریتم خاصی تکرار می‌شود. کشف سیگنال‌های منقطع و در مدت زمان کوتاه خودش مشکل بزرگی‌ست اما کشف اینکه همین سیگنال تکرار می‌شود خودش کشف بزرگتری‌ست. این سیگنال خاص به مدت ۴ روز دریافت می‌شود و سپس به مدت ۱۲ روز ناپدید می‌گردد و بعد دوباره ۴ روز دریافت می‌گردد تا اینکه دوباره برای ۱۲ روز قطع شود. این ریتم برای ۱۶.۳ روز ادامه می‌یابد.
چنین زمانبندی دقیق باعث شده که عده‌ای بگویند موجودات هوشمند فضایی در حال ارسال پیام به ما هستند. اما دلانی می‌گوید وجود موجواتی پشت این سیگنال بسیار نامحتمل است. او توضیح می‌دهد که این احتمالا نتیجه گردش دو ستاره به دور یکدیگر است که یکی از این دو ستاره سیگنال فرستاده شده از دیگری را در مدتی که جلویش قرار گرفته سد می‌کند. دانشمندان به این پدیده نام " زامبی" را داده‌اند که در آن یک ستاره منفجر شده که تبدیل به سیاهچاله نشده بلکه تبدیل به یک ستاره نوترونی شده، و میدان بسیار قدرتمند مغناطیسی تولید می‌کند که این میدان با چرخش ستاره امواج رادیوی منتشر می‌نماید. چرخش این میدان عظیم آنچنان قوی‌ست که اتم‌های نزدیک به ستاره را از هم می‌پاشد، شاید قدرت تشعشع امواج رادیویی حاصله در کمتر از یک ثانیه چنین پدیده‌ای بیشتر از یک ماه خورشید ما باشد. این ستاره را "مگنتارز" و از هم پاشیدگی اتم‌ها را "زامبی" توصیف می‌کنند. این امواج منتشره رادیویی سپس با توجه به سرعت و چگونگی گردش دو ستاره به دور هم مرتبا سد و یا آزاد می‌شود.
دانشمندان معتقدند این دو ستاره در فاصله ۳۲,۰۰۰ سال نوری زمین قرار دارند و البته بجز این تئوری حداقل ۵۰ تئوری دیگر را نیز در اینباره مطرح کرده‌اند. دلانی می‌گوید البته وی نمی‌تواند احتمال تولید شدن چنین سیگنالی توسط موجودات هوشمند دیگر را، بعنوانی یک تئوری محتمل بطور حتم رد کند.