- خلوتی با خود:
آیا به راستی رگه‌هایی از برخورد نژادپرستانه با و نگاه تحقیر‌آمیز به بومیان کانادا در ما وجود ندارد؟... آیا بخشی از مسئولیت شکل‌گیری و ادامه فاجعه نسل‌کشی آنان به دوش ما نیست؟ حداقل سکوت و بی‌تفاوتی‌مان در برابر این نسل‌کشی؟... بله، واژه نسل‌کشی را به کار می‌برم، چون دولت و "کمیساریای تحقیق ملی" هم به آن اعتراف کردند و این واژه را به کار بردند (1). آیا اگر فاجعه و بی‌عدالتی از این گونه برای خود ما و وابستگان ما رخ دهد، و دیگران در برابرش سکوت کنند و بی‌تفاوت باشند، دلسوخته نمی‌شویم و رنج نمی‌بریم؟...
اگر خودخواهانه و همچنان نژادپرستانه، پاسخ‌تان به پرسش‌های من منفی است و اینکه می‌گویید مشکل خودشان‌ست و...، پس این نوشتار را با شما کاری نیست و به خواندنش ادامه ندهید. اما اگر پاسخ‌تان مثبت است، این نژاد‌پرستی و نسل‌کشی تاریخچه‌ای و همچنان در زمان حال و در همین کانادا و میان ما داشته و دارد! بد نیست نگاهی به حقایقی چند، و اگرچه خیلی تلخ، داشته باشیم... و از خودمان بپرسیم که حالا چه می‌توان کرد؟
 
- نسل‌کشی آغاز می شود!
سه سفر کریستف کلمب با حمایت مالی و نظامی امپراطوری اسپانیا در سال‌های ۱۴۹۲ تا ۱۴۹۷ به آمریکا انجام می‌شود (2). آنها بومیان ساکن این قاره را که آنجا از قرن نهم میلادی زادبوم شان بود، به خاک و خون می‌کشند و هستی‌شان را به غارت می‌برند (3). همین ماجرا توسط اسپانیا (4)و دیگر امپراطوری‌های اروپایی وقت - انگلستان (5)، فرانسه (6) و... - و به دست فرستادگان و سربازانشان تا سال 1696 ادامه می‌یابد و آمریکای شمالی و جنوبی و جزایر کارائیب را اشغال و امپراطوری‌های جدید خود را برپا می‌کنند. و سپس سفید پوستان از کشورهای اروپایی به آمریکا مهاجرت می‌کنند، حدود۵۰ میلیون مهاجر در قرن ۱۹، و این بار آنگلو آمریکایی‌ها سرخپوستان را به خاک و خون می‌کشند و به اسارت می‌گیرند (7).
 
- پیامدهای فاجعه نسل‌کشی:
درطول ۵ قرن استعمار، ازقرن۱۵ تا بیستم، فجایع زیر بربومیان آمریکا رخ می‌دهد:
حدود 80% درصد از جمعیت ۱۳۰ میلیونی‌شان کشته می‌شوند (8)، دو تمدن و امپراطوری آزتک و اینکا با حدود صد میلیون جمعیت، بیشتر از جمعیت آن زمان اروپا، و مساحت یک میلیون و ۸۰۰ هزار متر مربع نابود و شهرهای‌شان ویران می‌شود. گنج‌ها، طلا و نقره معابدشان و همچنین منابع طبیعی‌شان به تاراج می‌رود، به زنان و دختران‌شان تجاوز می‌شود، به اسیری گرفته وشکنجه می‌شوند، فرزندان‌شان رابه زور از آنها جدا می‌کنند و با خود می‌برند، به کار اجباری می‌برندشان، به‌زور تقسیم و جا‌به‌جایشان می‌کنند و در اقامتگاه‌های تحت کنترل سکونت‌شان می‌دهند، در سیستم قضایی خودشان از بومیان پای توافق نامه‌های واگذاری زادبوم‌شان امضا می‌گیرند و...
و فاجعه تنها نسل‌کشی جسمانی نیست، که آن را با نسل‌کشی فرهنگی، روانی و اقتصادی ابعاد این نسل‌کشی را ویرانگرتر و ماندگارتر می‌کنند!...
 
- تاریخ را پیروزمندان می‌نویسند:
و باز هم تاریخ را فاتحان می‌نویسند و حقایق را تحریف می‌کنند... و شکست‌خوردگان در سکوت تاریخی تحمیل شده، تنها درد می‌کشند، قربانی می‌دهند و تحقیر می‌شوند و در منجلاب فقر اقتصادی و فرهنگی غوطه‌ور می‌شوند.و در کتاب‌های درسی پیروزمندان می خوانیم که کریستف کلمب آمریکا راکشف کرد، و نمی‌خوانیم که او به آمریکا و بومیان ساکن آنجا تجاوز و حمله کرد، آنان را به خاک و خون کشید و...
 
- تصویر دروغین در سینمای هالیوود:
همانند تمامی جنگ‌طلبان، اینان نیز برای توجیه خشونت افسار گسیخته و خونین خود و جلب حمایت مردم جهان از نسل‌کشی‌شان، دست به کتمان حقیقت می‌زنند. سینمای هالیوود، با انبوه تماشاگرانش، یکی از بهترین ابزارهای دستیابی پیروزمندان به اهدافشان‌شان است. سینمای وسترن هالیوود تصویری دروغین از ماجرا می‌آفریند. ما را از سرخپوستان خشن و شیطان صفت می‌ترساند! در فیلم‌ها سرخپوستان همیشه مهاجم و تجاوزگر به حریم مقدس خانواده سفید‌پوستان هستند! زنان و کودکان تنها و بدون حامی مورد حمله و تجاوز آنها قرار می‌گیرند! سرخپوستان بی‌دلیل آدم می‌کشند و پوست سر قربانیان را می‌کنند! کابوی‌ها و ارتش سفید‌پوستان به نجات بی‌گناهان می‌آیند و سرخپوستان پلید را به سزای اعمال جنایت‌بارشان می‌رسانند!
این سینما درد دل تماشاگر، و از جمله ما، ترس می‌آفریند. گرایش‌های پنهان و آشکار نژادپرستانه و نگاه دشمنانه و تحقیر‌آمیز نسبت به بومیان را در درون ما، ضمیر آگاه یا ناآگاه، جاری می‌کند و متاسفانه نهادینه می‌سازد!... و چنین است که نژاد‌پرستی، پنهان یا آشکار، ادامه پیدا می‌کند، خریدار دارد و درمان دردهای بومیان طولانی و سخت می‌شود! زیرا که عزم راسخی، چه در سیاستمداران و چه در ما وجود ندارد تا این غده چرکین را یک بار برای همیشه درمان کنیم!
 
- تعریف سازمان ملل ازنسل‌کشی:
قطعنامه سازمان ملل در سال ۱۹۴۸ تعریف زیر را از نسل‌کشی ارائه می‌دهد (9):
۱- کشتار و نابودی جسمانی اعضای یک گروه یا قوم.
۲- مجروح کردن جسمانی و روانی اعضای گروه یا قوم ( شکنجه آنها).
۳- آگاهانه و به عمد شیوه زندگی گروه یا قوم را تغییر دادن و باعث رنج اعضای آن شدن.
۴- قوانین تحمیلی برای جلوگیری از تولد فرزند برای اعضای گروه یا قوم وضع و اعمال کردن.
5- به زور فرزندان را از والدین جدا و به مکان دیگر منتقل کردن.
و متاسفانه تمامی این فجایع بر بومیان آمریکا وکانادا رفته است. و افزون بر آن، قربانی نسل‌کشتی فرهنگی، روانی واقتصادی نیز بوده‌اند. سفید‌پوستان اروپایی شیوه زندگی بومیان را به زور نابود و شیوه زندگی و مذهب خود را به آنها تحمیل کردند. هویت و فرهنگ بومی آنها را از آنان گرفتند و در برزخ بی‌هویتی سرگردان‌شان کردند! رنجشان دادند، بی‌پایان! به بیان دیگر هم نسل‌کشی رخ داد و هم رنج‌آفرینی. و شگفتی آنجاست که این نسل‌کشی همچنان در کانادا ادامه دارد و سیاستمداران ما همچنان ناموفق در درمان آن!
 
- ادامه نسل‌کشی در زمان حال:
متاسفانه این نژاد پرستی و نسل‌کشی، اگرچه در درجات خفیف‌تر، درعرصه‌های گوناگون زندگی بومیان خودمان ادامه یافته است. سیاستمداران و احزاب سیاسی گوناگون که در قدرت بودند، همچنان کم‌توجهی را ادامه دادند و درمانی اساسی برای آن پیدا نکرده‌اند. اگر چه عادلانه باید اعتراف کرد که عملکرد جاستین ترودو و دولت لیبرال کنونی در این عرصه، بهتر از دولت‌های پیشین است.
و اما نمونه‌هایی از ادامه فاجعه (10 و 11 و 12 برای کلیه بندهای زیر):
- سطح پایین تحصیل: ۳۳.۶ درصد از بومیان کانادا دیپلم دبیرستان ندارند. این میزان در کانادایی های دیگر ۱۸.۳ درصد است.
- مسکن نامناسب: ۴۴.۲ درصد از بومیان کانادا در مسکنی زندگی می‌کنند که نیازمند تعمیرات اساسی است. این میزان درکانادایی‌های دیگر ۶ درصد می‌باشد.
- درآمد کم: درآمد متوسط بومیان کانادا ۷۵ درصد کانادایی‌های دیگر است.
- مرگ و میر بالای کودکان: میزان مرگ و میر نوزادان بومی ۴.۳ برابردیگر نوزادان کانادایی است. این نرخ بالا به دلیل سطح پایین آگاهی پزشکی، شرایط زندگی فقیرانه و دسترسی سخت‌تر به امکانات پزشکی است.
- نرخ بالای خودکشی: خودکشی میان بومیان ۳ برابر کانادایی‌های دیگر است. میزان خودکشی میان مردان بومی ۱۵ تا ۱۹ سال ۸۰۰ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر گزارش شده است. این میزان درمیان کانادایی های دیگر ۱۴ نفر است! برای نمونه،خودکشی درمیان دانش آموزان بومی که در شهر "تاندربی" تحصیل می‌کردند، به دلیل برخورد نژادپرستانه دیگران، چنان بالا بود که وضعیت اضطراری اعلام می‌شود. میزان خودکشی جوانان بومی ۵ تا ۷ برابر دیگر جوانان کانادایی می باشد و جزو بالاترین نرخ‌های خودکشی در جهان است. این خطر چنان جدی بود که جیمز آیانا، گزارشگر سازمان ملل، در سال ۲۰۱۳ اظهار نگرانی کرد (13). شایان ذکر است که میزان حقیقی خودکشی بومیان از این آمار بالاتر است، زیرا در فرهنگ آنها خودکشی محکوم است و قربانیان خودکشی از مراسم و مکان تدفین بهره‌مند نمی‌شوند. به همین دلیل خودکشی‌ها کمتر گزارش می‌شوند.
- نرخ بالای خلافکاری: متاسفانه به دلیل فقر فرهنگی و اقتصادی، محرومیت و شرایط نامناسب زندگی، بیکاری بالا و افزون بر همه تاثیرات نسل‌کشی و نژاد‌پرستی بر بومیان، نرخ خلافکاری در میان آنان بالاست. %۲۶ از زندانیان کانادا را بومیان تشکیل می‌دهند، حال آنکه جمعیت‌شان تنها ۳ % از کل جمعیت کانادا می‌باشد. این نرخ درمیان زنان بومی بالاتر است و آنها ۳۸ % از زنان زندانی را تشکیل می‌دهند.
- نرخ پایین اشتغال: تنها ۶۲.۵ درصد از بومیان بین ۲۵ تا ۶۴ سال شاغل و بقیه بیکار هستند.
- بهداشت: سطح بهداشت درمیان بومیان کانادا پایین ست و آنها بیشتر از دیگر کانادایی‌ها دچار بیماری‌های قلبی، تنفسی و قند می‌شوند. طول عمر آنها کمتر است و نرخ اعتیاد به سیگار، الکل و مواد مخدر بالاتر است.
- گرسنگی و سوء تغذیه: بنا به آمارها، بومیان شمال کانادا وضعیت اسفناکی دارند: درآمد متوسط سالیانه 20000 دلاری در مقابل هزینه متوسط خواربار 20000 دلاری؛ این یعنی کل درآمد یک خانواده "اینویت" بایستی صرف خرید مایحتاج خوراکش شود. کار تا آن جایی کشیده که اکنون حدود 90% کودکان گرسنه‌اند و 60% آنها نیز در طول روز چیزی نمی‌خورند زیرا پولی در بساط ندارند (14). 

---