از خدا پنهان نیست، از شما هم پنهان نباشد آن که این روزها در سطح جهان چه عَلَم شنگه‌ای برپاست، آن هم در نیویورک. خودمانیم، ما که یکی از افراد بشریت در روی این کره خاکی هستیم تا چند روز پیش نمی‌دانستیم این‌قدر حق و حقوق و مدافع داریم. برای اینکه بی‌مدرک و دلیل برای شما حرفی نزنیم، ما نیز مثل رفتارهای دیپلماتیک که گاهی اوقات نصف شب سفیر یا کاردانی را فرا‌خوان می‌کنند، نیمه‌های شب دیدیم نمی‌شود این همه صحبت‌های جور‌واجور را شنید و از معنی عَلَم شنگه یا اَلَم شنگه آگاهی نداشت. لذا با تبختر قدرت و ادا و اطوارهای لب و لوچه‌ای ترامپ‌ وار، این مرحوم، دهخدا را نیمه شب آلاخون و والاخون کردیم و روحش را احضار نمودیم که بابا جان معنی این اَلَم شنگه چیست؟

آن بیچاره که هنوز از مبارزات آزادی‌خواهی مشروطیت خسته و کوفته بود و دور از چشم سیاستمداران در زیر خاک آرمیده‌، با چشم بسته و کفن نیمه پاره به حضورمان آمد و گفت: بفرمایید چه فرمایشی داشتید؟ باد به غبغب انداختیم و گویی که در پشت تریبون سخنرانی نیویورک هستیم، گفتیم: استاد، بگویید نام این جمع شدن سران در زیر یک سقف را در دایرة‌المعارف خود چه گذاشته‌اید؟ با زحمت چشم‌بند را باز کرد و گوشه دفن را پاره نمود و گفت: قربان، می‌گذاشتید صبح شود، بعد این سوال را می‌پرسیدید. گفتم در آداب دیپلماتیک‌، زمان معنی ندارد، هر موقع که اراده فرمودیم باید به خدمت بیایید و مراتب اعتراض ما را نیز به مقامات بالای ممالک محروسه خود ابلاغ کنید.

او که سخت جا خورده بود، با ترس و لرز جواب داد: نگران نباشید، عَلَم شنگه همان"ننه من غریبم درآوردن" خودمان است که فرنگستونی‌ها به آن UPROAR یا DEFINITION یا SYNONYM می‌گویند، آنگاه فاز لسان مرحوم دهخدا عوض شد و گفت:

ما که پاک ترسیده و قاط زده بودیم، انگشت به دهان ماندیم که چه بر سر دهخدای بیچاره‌مان آمده که نرم‌افزار ذهنش از فارسی می‌پرد به انگلیسی. ولی وقتی یاد صحبت‌های نماینده افغانستان افتادیم، تازه فهمیدیم که در آن دنیا هم این یانکی‌های ابرقدرت، انسان‌ها را استحاله می‌کنند.
ولی با این همه ماجرا، مشکل اصلی ما حل نشده‌، یکی دیگر هم به آن اضافه شد. ننه من غریبم یعنی چه؟ این دفعه دلمان نیامد، روح دهخدای خدا رحمت کن را آزرده کنیم. لذا خودمان فرهنگ لغت او را گشودیم، دیدیم نوشته است:
 ننه من غریبم درآوردن=کولی بازی درآوردن=TO BE ADRAMA QUEEN

چون باز ته دلمان از این جواب‌های آکادمیک و دایرة‌المعارفی راضی نبودیم، نشستیم و یکبار دیگر به سخنان گهربار سخنرانان نیویورک گوش کردیم و حدس زدیم که عَلَم شنگه، ننه من غریبم درآوردن و کولی بازی شبیه همان حرف‌هایی است که این سیاستمداران بی‌خبر از وضعیت جوامع بشری چند روزی تفریحانه گرد هم می‌آیند و برای هم سخنرانی می‌کنند و بعد از آن همه چیز سر جای خودش است و هیچ چیزی تغییر نکرده، مثل فقر، اختلاس، عدم امنیت، گرسنگی، بیکاری و نابسامانی و سرگردانی جوامع بشری.