حادثه جنایتکارانه – تروریستی- حمله به شهروندان غیرنظامی
در محله ایرانیهای تورنتو، غافلگیری پلیس و نیروهای امنیتی و فرصت طلبی سیاستمداران
سعید سلطانپور –چهارشنبه 25 اوریل 2018 برابر با 4 اردیبهشت 97
از دیشب باران دیر هنگام آوریل تورنتو باریدن گرفت و تا صبح که این گزارش را می‌نویسم، گچ‌های پلیس دور جنازه‌ها در طول خیابان یانگ را باران خواهد شست و رفت وآمد در این خیابان اصلی شهر به روی اتوموبیل‌ها و مردم بعداز 36 ساعت باز خواهد شد. و زندگی به وضعیت نرمال در چهارمین شهر بزرگ امریکای شمالی برخواهد گشت. قاتل جوان 25 ساله "الک میناسیان"، ارمنی تبار کانادایی ساکن شهر ریچموندهیل روز سه شنبه در دادگاه در فینچ و دافرین حاضر شد و در مورد 10 قتل و 13 فقره اقدام به قتل- مجروحین حادثه – با یک ون اجاره‌ای رسما متهم شد. دادگاه بعدی در 10 ماه مه در مورد آزادی به قید وثیقه خواهد بود که بعید هست قاضی با آن موافقت کند.
خبر را از یکی از دوستان تلفنی روز دوشنبه وقتی در دفتر ایران استار بودم، شنیدم. پروانه با یک نفر روی خط بود و آرش هم روی خط دیگر در مبحث‌های جداگانه‌ای با حوصله توضیح و تبادل نظر می‌کردند. از دفتر مجله زدم بیرون و از خیابان‌های پشت خودم را به خیابان یانگ در میدان مل‌لستمن رساندم. ساعت 2 گذشته بود. روی جنازه‌ها با برزنت زرد رنگ پوشیده و خیابان یانگ، به روی ماشین‌ها و پیاده‌ها بسته شده بود. در آن ساعت تنها 5 نفر کشته شده بودند. جنازه مردی میانسال در روی خط عابر پیاده در سر خیابان پارک ویو و یانگ پوشیده شده بود. تا ساعت3:30 هنوز پلیس جنازه‌ها را منتقل نکرده بود.
غافلگیری پلیس و امنیتی‌ها و سیاستمداران
روز دوشنبه جلسه وزرای امور خارجه 7 کشور صنعتی جهان در تورنتو برگزار می‌شد و دستور جلسه کنفرانس سران جی 7 را که در ماه مه در کانادا برگزار می‌شود، تعیین می‌شد، بنابراین همزمانی این اتفاق سیاسی با حادثه جنایتکارانه که بسرعت راس خبرهای کانادا و جهان قرار گرفت، بُعد سیاسی امنیتی مسئله را زیاد‌تر کرد.
خوشبختانه با دستگیری زنده الک میناسیان که با تلفن همراهش پلیس را تشویق به تیراندازی و کشته شدنش می‌کرده، زمینه رشد بسیاری از حاشیه‌ها و تئوری‌های توطئه از بین رفت. قبل از هر چیز باید از افسر پلیس تورنتو آقای "لام‌کن‌لام" هنگ‌کنکی تبار کانادایی Const. Ken Lam، تقدیر کرد که الک را زنده دستگیر کرد. در حالیکه وی می‌توانست قانونا شلیک کند و متهم را بکشد، ولی موضوع را حرفهای کنترل کرد. وقتی "کن" فهمید دست "الک" اسلحه نیست، وی نیز اسلحه‌اش را غلاف کرد و از باتون برای دستگیری متهم استفاده کرد. این در حالی است که ما خبرهای زیادی از شلیک و کشتن افراد با مشکلات روحی و روانی در چنین حالاتی توسط پلیس تورنتو و کانادا می‌خوانیم در ظرف 10 سال بیش از 400 نفر توسط پلیس کشته شده‌اند.
در حالیکه برخی از پلیس‌ها می‌خواهند اعتبار کار درست و حرفهای یک پلیس خوب، یعنی کنترل اوضاع و ریسک‌پذیری با جان خودش که وظیفه پلیس و امنیتی‌ها‌ست، را به همه پلیس‌ها تعمیم بدهند که جای چالش جدی دارد.
سوالی که باید پلیس تورنتو پاسخگو باشد این است که چگونه د‌رمرکز شهر تورنتو، در وسط خیابان یانگ در چند صد متری کلانتری، بین اولین عابر پیاده مصدوم تا زمان دستگیری الک 26 دقیقه باید طول بکشد. چرا باید افسر پلیس "کن‌لام" تنهایی اقدام به دستگیری متهم بکند و از یک شهروند رهگذر برای چک کردن سلامتی افراد در پیاده‌رو کمک بخواهد.
سوال دیگر‌ی که من از شهردار و پلیس تورنتو در توییت پرسیدم این است چگونه شما 36 ساعت خیابان یانگ را برروی ماشین‌ها و عابر پیاده و کسب و کار می‌بندید. ساختمان شهرداری نورث‌یورک مل‌لستمن را دو روز تعطیل می‌کنید. تمامی نیروهای پلیس را به خدمت می‌خوانید. که صدها هزار دلار هزینه برای شهر در بر خواهد داشت. مسلما امنیت شهروندان اولویت اول پلیس و دولت‌ها باید باشد. بعداز چند ساعت رئیس پلیس در خیابان یانگ حضور پیدا کرد و گفت که متهم در گذشته سروکارش با پلیس نیفتاده است و هیچ چیزی در مورد انگیزه این اقدام وی ندارند.
وزیر امنیت لیبرال رادلف گودگل عصر دوشنبه به تورنتو سفر کرد و گفت که تا این لحظه هیچ موضوع امنیتی که برای کانادایی‌ها تهدید باشد، گزارش نشده است.
پس چرا پلیس که بهترین امکانات تحقیقاتی را دارد به خود اجازه می‌دهد که از 401 پایین شپرد تا بالای خیابان فینچ را که حتی اتفاقی در آن نیفتاده است، برای 36 ساعت ببندد. این نشان می‌دهد که نیروهای امنیتی و پلیس هیچ‌گاه فکر نمی‌کرده‌اند چنین اتفاقی در ویلودیل بیفتد. پلیس امکان عملیات انتحاری در منطقه دان‌تاون تورنتو را می‌داده است به همین دلیل هم اقدامات امنیتی در اطراف مراکز ورزشی مانند اسکای دوم و راجرز سنتر را بشدت با افتتاح دوره جدید این بازی‌ها افزایش داده بود. سیمان‌های بلوکی در پیاده‌رو گذاشته بود و برای ماشین‌های ساکنین افراد نیز اجازه مخصوص صادر کرده بود.
چه روز دوشنبه و چه روز سه‌شنبه صبح که به منطقه برای گزارش سر زدم، خیابان‌های پشت یانگ حتی یک مامور پلیس و یا شهرداری و نیروهای داوطلب نبود که ده‌ها ماشین را که در ترافیک خیابان‌های بی‌کرافت – بی شاپ- ویلودیل – دوریس، گیر افتاده بودند، راهنمایی کند.
براستی اگر بمب‌گذاری و یا تیراندازی مانند پاریس اتفاق افتاده بود پلیس چه می‌کرد؟ وظیفه نیروهای پلیس و امنیتی و سیاستمداران با حفظ آماده باش و هوشیاری بالا، برگرداندن زندگی مردم و شهر به وضعیت عادی خود هست. چیزی که تروریست‌ها با اقدامات ایذایی و جنگ روانی می‌خواهند آنرا از یک شهر سلب کنند.
شهرداری حتی ایستگاه متروی نورت یورک و شپرد تا فینچ را بدون مسافر طی می‌کرد. اتوبوس‌ها در ترافیک وحشتناک باید مسافران را جابجا می‌کردند. هزاران تورنتویی برای زندگی روز مره باید به سرکار بروند. بچه‌هایشان را از مدرسه بیاورند. پلیس تورنتو با بستن 36 ساعته خیابان و تاخیر زیاد در ورود به حادثه نشان داد که از نظر اطلاعاتی 100 درصد قابل اعتماد در شرایط بحرانی نیستند.
عصر دوشنبه هم خانم کاتلین وین نخست وزیر لیبرال انتاریو با شهردار محافظه کار جان توری در میدان مل لستمن حضور پیدا کردند و چند کلامی گفتند و عکس یادگاری گرفتند و رفتند. روز سه‌شنبه هم مجددا با دسته‌گل با‌تفاق علی احساسی نماینده فدرال ویلودیل و دیوید زیمر نماینده لیبرال انتاریو حضور پیدا کردند.
در توییتی که برای این سیاستمداران کردند نوشتم دولت شما چقدر بودجه برای درمان جوانان با بیماری روحی و روانی اختصاص داده است؟.آیا سیاستمداران بنوعی مسئول نیستند و نباید پاسخگو باشند.
الک میناسیان در دبیرستان تورن‌لی در خیابان بی‌ویو دانش آموز بوده است و در سال 2011 از آنجا دیپلم گرفته است. وی بعدا سنکا کالج در رشته کامپیوتر ثبت نام کرده بوده است. وی کمتر دوست و رفیق درمدرسه داشته است. در محله هم همسایه‌ها گفته‌اند که وی با پدرش زندگی می‌کرده است و کمتر با کسی مراوده داشته است. دریک پستی که قبل از شروع جنایت پست کرده بوده است از اقدامات جنایتکارانه یک جوان امریکایی تعریف کرده بود این جوان روانی چند سال پیش شش زن را بدلیل اینکه دوستی وی را رد کرده بودند، در تیراندازی کشته بود.
فیس‌بوک این پست را بلافاصله از صفحه میناسیان حذف کرد. پلیس می‌گوید بیشتر قربانیان الک میناسیان زن بوده‌اند. هر چند در میان قربانیان مرد میانسال اردنی که برای دیدار فرزندش به تورنتو آمده بود، دیده می‌شود. دو کره جنوبی در بین کشته‌ها و یک زخمی کره جنوبی در بیمارستان سانی‌بروک بستری شده است. یک ایرانی تبار نیز نامش در دادگاه به عنوان مجروح آورده شده است؛ امیر کیومرثی. برای همه مجروحان آرزوی سلامتی دارم.
چه سنکا کالج و چه آموزش و پرورش بنابر گزارشات رسانه‌ای و خصوصی، از معلمان خواسته بودند که در مورد حادثه هیچ حرفی نزنند و به سکوت از کنار آن رد شوند. چرا باید در مورد حادثه اجتماعی در چنین ابعادی بحث نشود. این خود نوعی سانسور هست. بیماری روحی و روانی در این دانش آموزان و جوانان منجمله جامعه ایرانی درصد قابل ملاحظه‌ای دارد. متاسفانه در انتخابات همه قول می‌دهند و بعد از انتخابات دوباره فراموش می‌کنند و یا کم پولی را بهانه می‌کنند.
در شهر ریچموندهیل، شهردار محافظه‌کار "دیو بارو" و برخی از شورای شهر سعی می‌کنند آنرا یک شهر کوچک Town
نگهدارند، در حالیکه آمار جنایت و قتل و خشونت در این شهر بالا رفته است. آمار بیکاری به گفته "تام مونش" عضو انجمن شهر یکی از بالاترین رقم‌ها در انتاریو هست. اینها همه تناقض است. نمی‌شود شهر را گسترش داد، خانه‌های گران در آن ساخت ولی زیر‌ساخت‌های شهری مانند حمل و نقل، ورزشگاه و مراکز تفریحی و درمانی برای جوانان نداشت. سوالی که باید مقامات سیاسی شهر ریچموندهیل پاسخ بدهند.
در محله ایرانیهای تورنتو، غافلگیری پلیس و نیروهای امنیتی و فرصت طلبی سیاستمداران
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
سعید سلطانپور –چهارشنبه 25 اوریل 2018 برابر با 4 اردیبهشت 97
از دیشب باران دیر هنگام آوریل تورنتو باریدن گرفت و تا صبح که این گزارش را می‌نویسم، گچ‌های پلیس دور جنازه‌ها در طول خیابان یانگ را باران خواهد شست و رفت وآمد در این خیابان اصلی شهر به روی اتوموبیل‌ها و مردم بعداز 36 ساعت باز خواهد شد. و زندگی به وضعیت نرمال در چهارمین شهر بزرگ امریکای شمالی برخواهد گشت. قاتل جوان 25 ساله "الک میناسیان"، ارمنی تبار کانادایی ساکن شهر ریچموندهیل روز سه شنبه در دادگاه در فینچ و دافرین حاضر شد و در مورد 10 قتل و 13 فقره اقدام به قتل- مجروحین حادثه – با یک ون اجاره‌ای رسما متهم شد. دادگاه بعدی در 10 ماه مه در مورد آزادی به قید وثیقه خواهد بود که بعید هست قاضی با آن موافقت کند.
خبر را از یکی از دوستان تلفنی روز دوشنبه وقتی در دفتر ایران استار بودم، شنیدم. پروانه با یک نفر روی خط بود و آرش هم روی خط دیگر در مبحث‌های جداگانه‌ای با حوصله توضیح و تبادل نظر می‌کردند. از دفتر مجله زدم بیرون و از خیابان‌های پشت خودم را به خیابان یانگ در میدان مل‌لستمن رساندم. ساعت 2 گذشته بود. روی جنازه‌ها با برزنت زرد رنگ پوشیده و خیابان یانگ، به روی ماشین‌ها و پیاده‌ها بسته شده بود. در آن ساعت تنها 5 نفر کشته شده بودند. جنازه مردی میانسال در روی خط عابر پیاده در سر خیابان پارک ویو و یانگ پوشیده شده بود. تا ساعت3:30 هنوز پلیس جنازه‌ها را منتقل نکرده بود.
لطفا روی عکس تبلیغاتی کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
لطفا روی عکس تبلیغاتی کلیک کنید تا برای شما شماره بگیرد؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
خوشبختانه با دستگیری زنده الک میناسیان که با تلفن همراهش پلیس را تشویق به تیراندازی و کشته شدنش می‌کرده، زمینه رشد بسیاری از حاشیه‌ها و تئوری‌های توطئه از بین رفت. قبل از هر چیز باید از افسر پلیس تورنتو آقای "لام‌کن‌لام" هنگ‌کنکی تبار کانادایی Const. Ken Lam، تقدیر کرد که الک را زنده دستگیر کرد. در حالیکه وی می‌توانست قانونا شلیک کند و متهم را بکشد، ولی موضوع را حرفهای کنترل کرد. وقتی "کن" فهمید دست "الک" اسلحه نیست، وی نیز اسلحه‌اش را غلاف کرد و از باتون برای دستگیری متهم استفاده کرد. این در حالی است که ما خبرهای زیادی از شلیک و کشتن افراد با مشکلات روحی و روانی در چنین حالاتی توسط پلیس تورنتو و کانادا می‌خوانیم در ظرف 10 سال بیش از 400 نفر توسط پلیس کشته شده‌اند.
در حالیکه برخی از پلیس‌ها می‌خواهند اعتبار کار درست و حرفهای یک پلیس خوب، یعنی کنترل اوضاع و ریسک‌پذیری با جان خودش که وظیفه پلیس و امنیتی‌ها‌ست، را به همه پلیس‌ها تعمیم بدهند که جای چالش جدی دارد.
سوالی که باید پلیس تورنتو پاسخگو باشد این است که چگونه د‌رمرکز شهر تورنتو، در وسط خیابان یانگ در چند صد متری کلانتری، بین اولین عابر پیاده مصدوم تا زمان دستگیری الک 26 دقیقه باید طول بکشد. چرا باید افسر پلیس "کن‌لام" تنهایی اقدام به دستگیری متهم بکند و از یک شهروند رهگذر برای چک کردن سلامتی افراد در پیاده‌رو کمک بخواهد.
سوال دیگر‌ی که من از شهردار و پلیس تورنتو در توییت پرسیدم این است چگونه شما 36 ساعت خیابان یانگ را برروی ماشین‌ها و عابر پیاده و کسب و کار می‌بندید. ساختمان شهرداری نورث‌یورک مل‌لستمن را دو روز تعطیل می‌کنید. تمامی نیروهای پلیس را به خدمت می‌خوانید. که صدها هزار دلار هزینه برای شهر در بر خواهد داشت. مسلما امنیت شهروندان اولویت اول پلیس و دولت‌ها باید باشد. بعداز چند ساعت رئیس پلیس در خیابان یانگ حضور پیدا کرد و گفت که متهم در گذشته سروکارش با پلیس نیفتاده است و هیچ چیزی در مورد انگیزه این اقدام وی ندارند.
وزیر امنیت لیبرال رادلف گودگل عصر دوشنبه به تورنتو سفر کرد و گفت که تا این لحظه هیچ موضوع امنیتی که برای کانادایی‌ها تهدید باشد، گزارش نشده است.
پس چرا پلیس که بهترین امکانات تحقیقاتی را دارد به خود اجازه می‌دهد که از 401 پایین شپرد تا بالای خیابان فینچ را که حتی اتفاقی در آن نیفتاده است، برای 36 ساعت ببندد. این نشان می‌دهد که نیروهای امنیتی و پلیس هیچ‌گاه فکر نمی‌کرده‌اند چنین اتفاقی در ویلودیل بیفتد. پلیس امکان عملیات انتحاری در منطقه دان‌تاون تورنتو را می‌داده است به همین دلیل هم اقدامات امنیتی در اطراف مراکز ورزشی مانند اسکای دوم و راجرز سنتر را بشدت با افتتاح دوره جدید این بازی‌ها افزایش داده بود. سیمان‌های بلوکی در پیاده‌رو گذاشته بود و برای ماشین‌های ساکنین افراد نیز اجازه مخصوص صادر کرده بود.
چه روز دوشنبه و چه روز سه‌شنبه صبح که به منطقه برای گزارش سر زدم، خیابان‌های پشت یانگ حتی یک مامور پلیس و یا شهرداری و نیروهای داوطلب نبود که ده‌ها ماشین را که در ترافیک خیابان‌های بی‌کرافت – بی شاپ- ویلودیل – دوریس، گیر افتاده بودند، راهنمایی کند.
براستی اگر بمب‌گذاری و یا تیراندازی مانند پاریس اتفاق افتاده بود پلیس چه می‌کرد؟ وظیفه نیروهای پلیس و امنیتی و سیاستمداران با حفظ آماده باش و هوشیاری بالا، برگرداندن زندگی مردم و شهر به وضعیت عادی خود هست. چیزی که تروریست‌ها با اقدامات ایذایی و جنگ روانی می‌خواهند آنرا از یک شهر سلب کنند.
شهرداری حتی ایستگاه متروی نورت یورک و شپرد تا فینچ را بدون مسافر طی می‌کرد. اتوبوس‌ها در ترافیک وحشتناک باید مسافران را جابجا می‌کردند. هزاران تورنتویی برای زندگی روز مره باید به سرکار بروند. بچه‌هایشان را از مدرسه بیاورند. پلیس تورنتو با بستن 36 ساعته خیابان و تاخیر زیاد در ورود به حادثه نشان داد که از نظر اطلاعاتی 100 درصد قابل اعتماد در شرایط بحرانی نیستند.
عصر دوشنبه هم خانم کاتلین وین نخست وزیر لیبرال انتاریو با شهردار محافظه کار جان توری در میدان مل لستمن حضور پیدا کردند و چند کلامی گفتند و عکس یادگاری گرفتند و رفتند. روز سه‌شنبه هم مجددا با دسته‌گل با‌تفاق علی احساسی نماینده فدرال ویلودیل و دیوید زیمر نماینده لیبرال انتاریو حضور پیدا کردند.
در توییتی که برای این سیاستمداران کردند نوشتم دولت شما چقدر بودجه برای درمان جوانان با بیماری روحی و روانی اختصاص داده است؟.آیا سیاستمداران بنوعی مسئول نیستند و نباید پاسخگو باشند.
الک میناسیان در دبیرستان تورن‌لی در خیابان بی‌ویو دانش آموز بوده است و در سال 2011 از آنجا دیپلم گرفته است. وی بعدا سنکا کالج در رشته کامپیوتر ثبت نام کرده بوده است. وی کمتر دوست و رفیق درمدرسه داشته است. در محله هم همسایه‌ها گفته‌اند که وی با پدرش زندگی می‌کرده است و کمتر با کسی مراوده داشته است. دریک پستی که قبل از شروع جنایت پست کرده بوده است از اقدامات جنایتکارانه یک جوان امریکایی تعریف کرده بود این جوان روانی چند سال پیش شش زن را بدلیل اینکه دوستی وی را رد کرده بودند، در تیراندازی کشته بود.
فیس‌بوک این پست را بلافاصله از صفحه میناسیان حذف کرد. پلیس می‌گوید بیشتر قربانیان الک میناسیان زن بوده‌اند. هر چند در میان قربانیان مرد میانسال اردنی که برای دیدار فرزندش به تورنتو آمده بود، دیده می‌شود. دو کره جنوبی در بین کشته‌ها و یک زخمی کره جنوبی در بیمارستان سانی‌بروک بستری شده است. یک ایرانی تبار نیز نامش در دادگاه به عنوان مجروح آورده شده است؛ امیر کیومرثی. برای همه مجروحان آرزوی سلامتی دارم.
چه سنکا کالج و چه آموزش و پرورش بنابر گزارشات رسانه‌ای و خصوصی، از معلمان خواسته بودند که در مورد حادثه هیچ حرفی نزنند و به سکوت از کنار آن رد شوند. چرا باید در مورد حادثه اجتماعی در چنین ابعادی بحث نشود. این خود نوعی سانسور هست. بیماری روحی و روانی در این دانش آموزان و جوانان منجمله جامعه ایرانی درصد قابل ملاحظه‌ای دارد. متاسفانه در انتخابات همه قول می‌دهند و بعد از انتخابات دوباره فراموش می‌کنند و یا کم پولی را بهانه می‌کنند.
در شهر ریچموندهیل، شهردار محافظه‌کار "دیو بارو" و برخی از شورای شهر سعی می‌کنند آنرا یک شهر کوچک Town
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
نگهدارند، در حالیکه آمار جنایت و قتل و خشونت در این شهر بالا رفته است. آمار بیکاری به گفته "تام مونش" عضو انجمن شهر یکی از بالاترین رقم‌ها در انتاریو هست. اینها همه تناقض است. نمی‌شود شهر را گسترش داد، خانه‌های گران در آن ساخت ولی زیر‌ساخت‌های شهری مانند حمل و نقل، ورزشگاه و مراکز تفریحی و درمانی برای جوانان نداشت. سوالی که باید مقامات سیاسی شهر ریچموندهیل پاسخ بدهند.
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
 |
