جاستین ترودو قول داد که گزارش را دقیق بخواند و یک "برنامه عمل ملی" برای اجرای پیشنهادهای کمیساریای تحقیق ملی تدوین نماید.
- دبیرستانهای مسکونی- مذهبی (1):
سیاستمداران سفید پوست و نژادپرست ما فرزندان بومیان را از آغوش خانواده به زور بیرون کشیدند و آنها را در مدارس مسکونی - مذهبی و شبانهروزی زیر کنترل کشیشها ریختند. آنان میخواستند هویت بومی این کودکان و وابستگی فرهنگیشان را نابود کنند و به زور و با شکنجه هویت، زبان و دین خود را به آنان ترزیق کند. این مدارس با اقتدار شدیدی، نظامی گونه، کنترل میشدند. بسیاری از کودکان در این مدارس شکنجه شدند، مورد آزار و سوء استفاده جنسی قرار گرفتند، مُردند یا فرار کردند (2).
از سال ۱۸۷۰ تا ۱۹۹۶، در کانادا ۱۳۰ مدرسه مسکونی مشغول فعالیت بودند. این مدارس با بودجه دولت کانادا، پول ما، و تحت سرپرستی کلیسای کاتولیک کار می کردند. حدود ۱۵۰,۰۰۰ کودک بومی را در این مدارس زندانی و شکنجه جسمانی و روانی کردند. تعداد کودکان کشته شده را به طور رسمی اعلام نمیکنند و جزو اسرار دولتی طبقه بندی کردهاند. اما برآورد میشود که حدود ۶۰۰۰ کودک بومی جان خود را در این مدارس از دست دادند (3).
بازماندگان این بازداشتگاههای مدرسه گونه دچار چنان زخمها و بیماریهای روانی و جسمانی عمیقی شدهاند که به بیان خودشان، دیگر هرگز نمیتوانند خاطرات تلخ آن دوران را از جان و روانشان بزدایند و چون انسانی سالم و معمولی زندگی کنند! این زخم چرکین بر هستی گروهی این قوم سنگینی میکند و چونان خوره روح و هویت ملی کانادایی را از درون میخورد. باشد تا مرهمی بر آن بیابیم!
و این تراژدی تاریخی رخ می دهد به خاطر خودخواهی برخی از سفید پوستان و سیاستمداران! گویی نمیدانیم که هر نفر از ما تنها یک نفر از جمعیت ۸ میلیاردی کره زمین هستیم! به بیانی روشنتر، انبوهی شمارشناپذیر از ارزشها، هنرها، آگاهیها و زیباییهای نوع بشر نزد دیگران، یعنی ۷ میلیارد و ۹۹۹ میلیون و ۹۹۹ هزار و ۹۹۹ نفر دیگر است! و تنها ریزهای بسیار ناچیز از این انبوه ارزشها نزد ماست! پس چگونه خودمان را بهترین، تافته جدا بافته، آقا یا خانم بالا سر، و یا سایه خدا میدانیم و سنگدلانه میکوشیم دیگران را همانند خودمان کنیم!!! به راستی اوج حماقت نیست؟ چرا به جای تنفر، مهر نورزیم و از ویژگیهای متفاوت دیگران، حتی مخالف، لذت نبریم؟ اکنون حالمان، با این همه سکوت و بیتفاوتی در برابر این همه جنایتهای بیحد و مرز چگونه است و تپش قلبمان چه؟ شدیدتر نشده؟!
- زنان و دختران بومی کشته و گم شده:
افشاگری از سال ۲۰۰۲ شروع شد. سازمان عفو بینالملل و "انجمن زنان بومی کانادا" در دادخواستی تحت عنوان "خواهران ربوده شده"، اعلام کردند که حدود ۱۲۰۰ زن یا دختر بومی کشته یا ناپدید شدهاند (4). آنان از دولت، پلیس و قوه قضاییه خواستند تا به مسئله به طور جدی رسیدگی کنند. پاسخی دریافت نشد و مسئله مسکوت ماند تا کشته شدن تینا فانتین، دختر بومی 14 ساله، در سال ۲۰۱۴. دیگر دولت مانیتوبا و "کمیسیون حقیقت یابی و آشتی ملی" نیز خواستار پیگیری مسئله شدند و خواستار تشکیل یک کمیساریای ملی برای تحقیق شدند. دولت محافظه کار استفن هارپر به این درخواست پاسخ منفی داد و رسیدگی به و تحقیق در مورد چنین دردهای جانکاه بومیان کانادا را ضروری ندانست! اما دولت لیبرال جاستین ترودو پس از روی کار آمدن به وعده انتخاباتیاش وفا کرد و کمیساریای تحقیق ملی پیرامون زنان و دختران کشته شده و گمشده (5) را تشکیل داد. این کمیساریا، اگرچه با انتقادات و استعفاهای بسیار روبهرو شد و زمان طولانی، حدود سه سال و بودجه فراوان، ۹۲ میلیون دلار، صرف تحقیق کرد، اما بالاخره گزارش نهایی خود را در تاریخ سوم ژوئن امسال به دولت و رسانهها ارائه داد (6). سفارشهای اصلی این گزارش چنین است:
- گزارش تایید کرد که هزاران زن بومی کشته و یا ناپدید شدهاند، اما تعیین تعداد دقیق آنها را ناممکن دانست.
- این رویدادها را ناشی از اعمال یا بیعملی حکومتهای کانادایی دانست که ریشه درسیاستهای استعمارگرانه دارد. برای اولینبار در گزارشهای رسمی، واژه "نسلکشی" را به کار برد و این اقدامات را نسلکشی دانست. کاربرد این واژه برای بسیاری از سیاستمداران و مسئولان تکاندهنده بود و در مورد آن سکوت کردند!
- گزارش خواستار آن شده که کاناداییها گزارش را بخوانند و بومیان و تاریخ آنها را بشناسند، با نژاد پرستی و سایر برخوردهای تبعیضآمیز با بومیان کانادا در هر کجا مبارزه کنند.
- گزارش خواستار تغییر در عملکرد و برخورد قوه قضاییه و پلیس کانادا شد.
- گزارش خواستار انجام تغییرات اجتماعی ضروری برای دسترسی بومیان به سیستم آموزشی و غذایی بهتر شد و ضرورت توجه به مشکلات اجتماعی پشت پرده این رویدادها را گوشزد نمود.
- کمیساریا اختصاص بودجه بیشتر برای خوابگاه زنان بومی بی خانمان و فراهم شدن سیستم رفت و آمد بهتر برای آنان در مناطق دور افتاده را خواستار شد.
- گزارش در جوهر خود خواستار تغییر نگرش و برخورد مردم کانادا با بومیان شد.
- واکنش ترودو و دولت لیبرال به گزارش:
جاستین ترودو قول داد که گزارش را دقیق بخواند و یک "برنامه عمل ملی" برای اجرای پیشنهادهای کمیساریای تحقیق ملی تدوین نماید. دولت نیز اعلام کرد که بودجه ای ۱۳میلیون دلاری و ۱۰۰ پروژه به یادبود زنان قربانی به انجام سفارشهای گزارش اختصاص خواهند داد (7). دریافت کنندگان این یادبود مالی بر اساس سفارشهای گزارش انتخاب خواهند شد و بودجه صرف افزایش خدمات اجتماعی به بومیان و کمک به آفرینش های هنری و هنرمندان بومی خواهد شد.
و چه دردناک و ننگ بر ما... که نژادپرستی و نسلکشی، پنهان یا آشکار، همچنان ادامه پیدا کرده است در میان ما... و آن رد سرخ تجاوز و کشتار زنان بومی در قرن ۱۵ به اکنون و کانادای ما کشیده شده است: بیش از ۱۲۰۰ زن بومی مورد تجاوز قرار گرفته، کشته و ناپدید میشوند و پلیس، سیستم قضایی، دولتها و سیاستمداران اعتماد از دست دادهی ما هیچ کاری نکرده و نمیکنند! و این پرونده همچنان باز میماند و دادخواهی بومیان ما به جایی نرسیده است!
و اما خود ما چی؟ تغییر نگرش و برخوردمان با بومیان چی؟ آ یا باید تن دهیم به واقعیت موجود؟! نه! ما میتوانیم تغییر کنیم و این بار نگاه و برخوردی همدلانه و انسانی داشته باشیم به بومیان. و به ویژه در آستانه انتخابات، به خواستها و نیازهای آنها توجه کنیم و به کسانی رای دهیم که جبران آن نسلکشی و نژادپرستی را خواهان باشند. بیعملی و بیتفاوتی راه به طور جدی کنار بگذارند و برای شکلدهی زندگی بهتری برای بومیان با تمامی توان و بودجه بکوشند... ما میتوانیم!
- نیازها وخواستهای بومیان در انتخابات:
- محو هر نوع نگرش و برخورد نژادپرستانه و تبعیضآمیز نسبت به آنها.
- مسکن بهتر، بیشتر و رایگان (مسکن یارانهای).
- مشارکت بیشتر در سطوح بالای حکومتی و تصمیمگیری.
- اختصاص بودجه بیشتر به برنامهها و خدمات مورد نیاز بومیان.
- شغل بیشتر و درآمد بهتر.
- بهداشت بهتر: دسترسی سریعتر و بهتر به پزشکان متخصص و امکانات پزشکی، بهداشت روانی و فکری بهتر، دسترسی به مشاورههای روانی بهتر و بیشتر، دارو و دندانپزشکی رایگان.
- فراهم آوردن امکان تحصیل دانشگاهی با شهریه رایگان.
- افزایش مبلغ کمک هزینههای اجتماعی.
- اختصاص بودجه و امکانات بیشتر برای مبارزه با اعتیادهای گوناگون و بازپروری.
سیاستمداران سفید پوست و نژادپرست ما فرزندان بومیان را از آغوش خانواده به زور بیرون کشیدند و آنها را در مدارس مسکونی - مذهبی و شبانهروزی زیر کنترل کشیشها ریختند. آنان میخواستند هویت بومی این کودکان و وابستگی فرهنگیشان را نابود کنند و به زور و با شکنجه هویت، زبان و دین خود را به آنان ترزیق کند. این مدارس با اقتدار شدیدی، نظامی گونه، کنترل میشدند. بسیاری از کودکان در این مدارس شکنجه شدند، مورد آزار و سوء استفاده جنسی قرار گرفتند، مُردند یا فرار کردند (2).
از سال ۱۸۷۰ تا ۱۹۹۶، در کانادا ۱۳۰ مدرسه مسکونی مشغول فعالیت بودند. این مدارس با بودجه دولت کانادا، پول ما، و تحت سرپرستی کلیسای کاتولیک کار می کردند. حدود ۱۵۰,۰۰۰ کودک بومی را در این مدارس زندانی و شکنجه جسمانی و روانی کردند. تعداد کودکان کشته شده را به طور رسمی اعلام نمیکنند و جزو اسرار دولتی طبقه بندی کردهاند. اما برآورد میشود که حدود ۶۰۰۰ کودک بومی جان خود را در این مدارس از دست دادند (3).
بازماندگان این بازداشتگاههای مدرسه گونه دچار چنان زخمها و بیماریهای روانی و جسمانی عمیقی شدهاند که به بیان خودشان، دیگر هرگز نمیتوانند خاطرات تلخ آن دوران را از جان و روانشان بزدایند و چون انسانی سالم و معمولی زندگی کنند! این زخم چرکین بر هستی گروهی این قوم سنگینی میکند و چونان خوره روح و هویت ملی کانادایی را از درون میخورد. باشد تا مرهمی بر آن بیابیم!
و این تراژدی تاریخی رخ می دهد به خاطر خودخواهی برخی از سفید پوستان و سیاستمداران! گویی نمیدانیم که هر نفر از ما تنها یک نفر از جمعیت ۸ میلیاردی کره زمین هستیم! به بیانی روشنتر، انبوهی شمارشناپذیر از ارزشها، هنرها، آگاهیها و زیباییهای نوع بشر نزد دیگران، یعنی ۷ میلیارد و ۹۹۹ میلیون و ۹۹۹ هزار و ۹۹۹ نفر دیگر است! و تنها ریزهای بسیار ناچیز از این انبوه ارزشها نزد ماست! پس چگونه خودمان را بهترین، تافته جدا بافته، آقا یا خانم بالا سر، و یا سایه خدا میدانیم و سنگدلانه میکوشیم دیگران را همانند خودمان کنیم!!! به راستی اوج حماقت نیست؟ چرا به جای تنفر، مهر نورزیم و از ویژگیهای متفاوت دیگران، حتی مخالف، لذت نبریم؟ اکنون حالمان، با این همه سکوت و بیتفاوتی در برابر این همه جنایتهای بیحد و مرز چگونه است و تپش قلبمان چه؟ شدیدتر نشده؟!
- زنان و دختران بومی کشته و گم شده:
افشاگری از سال ۲۰۰۲ شروع شد. سازمان عفو بینالملل و "انجمن زنان بومی کانادا" در دادخواستی تحت عنوان "خواهران ربوده شده"، اعلام کردند که حدود ۱۲۰۰ زن یا دختر بومی کشته یا ناپدید شدهاند (4). آنان از دولت، پلیس و قوه قضاییه خواستند تا به مسئله به طور جدی رسیدگی کنند. پاسخی دریافت نشد و مسئله مسکوت ماند تا کشته شدن تینا فانتین، دختر بومی 14 ساله، در سال ۲۰۱۴. دیگر دولت مانیتوبا و "کمیسیون حقیقت یابی و آشتی ملی" نیز خواستار پیگیری مسئله شدند و خواستار تشکیل یک کمیساریای ملی برای تحقیق شدند. دولت محافظه کار استفن هارپر به این درخواست پاسخ منفی داد و رسیدگی به و تحقیق در مورد چنین دردهای جانکاه بومیان کانادا را ضروری ندانست! اما دولت لیبرال جاستین ترودو پس از روی کار آمدن به وعده انتخاباتیاش وفا کرد و کمیساریای تحقیق ملی پیرامون زنان و دختران کشته شده و گمشده (5) را تشکیل داد. این کمیساریا، اگرچه با انتقادات و استعفاهای بسیار روبهرو شد و زمان طولانی، حدود سه سال و بودجه فراوان، ۹۲ میلیون دلار، صرف تحقیق کرد، اما بالاخره گزارش نهایی خود را در تاریخ سوم ژوئن امسال به دولت و رسانهها ارائه داد (6). سفارشهای اصلی این گزارش چنین است:
- گزارش تایید کرد که هزاران زن بومی کشته و یا ناپدید شدهاند، اما تعیین تعداد دقیق آنها را ناممکن دانست.
- این رویدادها را ناشی از اعمال یا بیعملی حکومتهای کانادایی دانست که ریشه درسیاستهای استعمارگرانه دارد. برای اولینبار در گزارشهای رسمی، واژه "نسلکشی" را به کار برد و این اقدامات را نسلکشی دانست. کاربرد این واژه برای بسیاری از سیاستمداران و مسئولان تکاندهنده بود و در مورد آن سکوت کردند!
- گزارش خواستار آن شده که کاناداییها گزارش را بخوانند و بومیان و تاریخ آنها را بشناسند، با نژاد پرستی و سایر برخوردهای تبعیضآمیز با بومیان کانادا در هر کجا مبارزه کنند.
- گزارش خواستار تغییر در عملکرد و برخورد قوه قضاییه و پلیس کانادا شد.
- گزارش خواستار انجام تغییرات اجتماعی ضروری برای دسترسی بومیان به سیستم آموزشی و غذایی بهتر شد و ضرورت توجه به مشکلات اجتماعی پشت پرده این رویدادها را گوشزد نمود.
- کمیساریا اختصاص بودجه بیشتر برای خوابگاه زنان بومی بی خانمان و فراهم شدن سیستم رفت و آمد بهتر برای آنان در مناطق دور افتاده را خواستار شد.
- گزارش در جوهر خود خواستار تغییر نگرش و برخورد مردم کانادا با بومیان شد.
- واکنش ترودو و دولت لیبرال به گزارش:
جاستین ترودو قول داد که گزارش را دقیق بخواند و یک "برنامه عمل ملی" برای اجرای پیشنهادهای کمیساریای تحقیق ملی تدوین نماید. دولت نیز اعلام کرد که بودجه ای ۱۳میلیون دلاری و ۱۰۰ پروژه به یادبود زنان قربانی به انجام سفارشهای گزارش اختصاص خواهند داد (7). دریافت کنندگان این یادبود مالی بر اساس سفارشهای گزارش انتخاب خواهند شد و بودجه صرف افزایش خدمات اجتماعی به بومیان و کمک به آفرینش های هنری و هنرمندان بومی خواهد شد.
و چه دردناک و ننگ بر ما... که نژادپرستی و نسلکشی، پنهان یا آشکار، همچنان ادامه پیدا کرده است در میان ما... و آن رد سرخ تجاوز و کشتار زنان بومی در قرن ۱۵ به اکنون و کانادای ما کشیده شده است: بیش از ۱۲۰۰ زن بومی مورد تجاوز قرار گرفته، کشته و ناپدید میشوند و پلیس، سیستم قضایی، دولتها و سیاستمداران اعتماد از دست دادهی ما هیچ کاری نکرده و نمیکنند! و این پرونده همچنان باز میماند و دادخواهی بومیان ما به جایی نرسیده است!
و اما خود ما چی؟ تغییر نگرش و برخوردمان با بومیان چی؟ آ یا باید تن دهیم به واقعیت موجود؟! نه! ما میتوانیم تغییر کنیم و این بار نگاه و برخوردی همدلانه و انسانی داشته باشیم به بومیان. و به ویژه در آستانه انتخابات، به خواستها و نیازهای آنها توجه کنیم و به کسانی رای دهیم که جبران آن نسلکشی و نژادپرستی را خواهان باشند. بیعملی و بیتفاوتی راه به طور جدی کنار بگذارند و برای شکلدهی زندگی بهتری برای بومیان با تمامی توان و بودجه بکوشند... ما میتوانیم!
- نیازها وخواستهای بومیان در انتخابات:
- محو هر نوع نگرش و برخورد نژادپرستانه و تبعیضآمیز نسبت به آنها.
- مسکن بهتر، بیشتر و رایگان (مسکن یارانهای).
- مشارکت بیشتر در سطوح بالای حکومتی و تصمیمگیری.
- اختصاص بودجه بیشتر به برنامهها و خدمات مورد نیاز بومیان.
- شغل بیشتر و درآمد بهتر.
- بهداشت بهتر: دسترسی سریعتر و بهتر به پزشکان متخصص و امکانات پزشکی، بهداشت روانی و فکری بهتر، دسترسی به مشاورههای روانی بهتر و بیشتر، دارو و دندانپزشکی رایگان.
- فراهم آوردن امکان تحصیل دانشگاهی با شهریه رایگان.
- افزایش مبلغ کمک هزینههای اجتماعی.
- اختصاص بودجه و امکانات بیشتر برای مبارزه با اعتیادهای گوناگون و بازپروری.
اگر شما همکاری گرامی ما هستی، مرسی که این مطلب را خواندی، اما کپی نکن و با تغییر به نام خودت نزن، خودت زحمت بکش!
پروتکل علمی - پزشکی جهانی برای مقابله کلیه ویروسهایی مانند کرونا که انتقالشان از طریق بسته هوایی است:
۱- ماسک ان-۹۵ بزنید، کرونا از ماسکهای معمولی رد میشود. ۲- فیلتر هوای قوی هپا بگذارید. ۳- تا جایی که میتوانید از مردم حذر کنید. ۴- تغذیه خوب و سالم داشته باشید، مقادیر زیاد ویتامین C و D مصرف کنید. ۵- بسیار ورزش کنید. ۶- اگر توانستید حتما واکسن بزنید.
۱- ماسک ان-۹۵ بزنید، کرونا از ماسکهای معمولی رد میشود. ۲- فیلتر هوای قوی هپا بگذارید. ۳- تا جایی که میتوانید از مردم حذر کنید. ۴- تغذیه خوب و سالم داشته باشید، مقادیر زیاد ویتامین C و D مصرف کنید. ۵- بسیار ورزش کنید. ۶- اگر توانستید حتما واکسن بزنید.
- Residential Schools
- https://indigenousfoundations.arts.ubc.ca/the_residential_school_system/
- https://en.wikipedia.org/wiki/Canadian_Indian_residential_school_system
- https://www.theglobeandmail.com/canada/article-five-things-about-the-inquiry-on-murdered-and-missing-indigenous-women-2/
- MMWG
- https://www.mmiwg-ffada.ca/
- https://www.iranstar.com/fa/posts/میلیون-دلار-برای-بزرگداشت-زنان-و-دختران-بومی-گم-یا-کشته-شده-کانادا-اخبار
Date: چهارشنبه, سپتامبر 4, 2019 - 20:00
درباره نویسنده/هنرمند
آرش آبادی لیسانس زبان انگلیسی، فوق لیسانس فیلمنامهنویسی، دارنده دیپلم مهاجرت از کاناداست. او روزنامهنگار، نویسنده و دبیر بخش اجتماعی و سینمایی رسانهها بوده است. abadiarash@yahoo.ca |
ویراستار اول: آرش مقدم؛ ویراستار نهایی: پر ابراهیمی - ویراستاری موقت: عباس حسنلو
ویراستار اول: آرش مقدم؛ ویراستار نهایی: پر ابراهیمی - ویراستاری موقت: عباس حسنلو