Dr. Shodja Eddin Ziaian

تِزِ دکترا -2
 تغییر بزرگ-26
 
هدف اولیه
عنوان اصلی تِز یا رساله‌ام شد de l’homo oeconomicus à l’homo pacificus (از هومو اکونومیکوس تا هومو پَسیفیکوس). می‌گویم "شد" زیرا پژوهش‌هایم مرا به این نتیجه رساندند نه آنکه از ابتدا به تصنع چنین هدفی را دنبال کرده بوده باشم. هدفِ من نقدِ اقتصادِ کلاسیک بود با عطف به هزینه‌های نظامی، که عنوان ثانوی تز ماند: "رساله‌ای در بابِ اقتصادِ هزینه‌های نظامی. عناصر ایدئولوژیک و عناصر مبتنی بر واقعیات". می‌توان گفت دو مسیر به موازات هم طی شد.

تغییر بزرگ-25
۲۵ هم عدد، رقم، نمره، شماره‌ی مهمی است. نیمِ پنجاه، یک چهامِ ۱۰۰، ضریب ۵ به نقشِ دِل و مِهر.
"پنجاب". بخشی از سرزمین ایران. آیا آن پنج آب نیز چون آبهای دگرجاهای ایران طغیان کرد و سیل شد؟
کاشکی اندیشه از مرزهای تحمیل شده‌ی فیزیکی و فکری رها و آزاد شود!
 
پذیرش با درجه ممتاز زیر نظر عضو فرهنگستان فرانسه

تغییر بزرگ-23
خودمانیم، وقتی جناب خمینی گفتند اقتصاد مال خر است (نقل به مضمون)، کاملاً هم پرت نمی‌گفتند؛ اما این طرز تفکر و بیان آن از سوی "رهبر" یک کشور همان، سقوط ارزش پول آن کشور همان. داستانش بماند.
 
کارشناسی ارشد اقتصاد در "دانشگاه دیژون"

"ژیگولتاریا"
برترین روشنفکرِ مجلهِ "نگینگ
 
تغییر بزرگ-22
تو نگو همه به جنگ‌اند، و زصلح من چه آید
تو یکی نئی هزاری، تو چراغ خود بر‌افروز
مولانا
 
اگر می‌ماندم

تغییر بزرگ-21
در سال ۱۳۵۲ – ۱۹۷۳، تهران، پایتختی پرجنب و جوش، در تب و تاب، و پرتضاد را به قصد ادامه تحصیل و گرفتن دکترای اقتصاد و به مقصد فرانسه ترک کردم. دانشگاه "دیژون" و شهر مرکز استان "بورگونی"  Bourgogne، مقصد اول من بود برای دوره فوق لیسانس (کارشناسی ارشد).
شادی و بیخیالی و صلح‌گرائی دهه شصت میلادی

تغییر بزرگ-20
۱۳۳۲-۱۳۵۲| ۱۹۵۳-۱۹۷۳
"مطالعات تاریخی تنها هنگامی معنای علمی می‌یابد که مقایسه در کار باشد" - نویسنده‌ای نامدار که نامش را به یاد ندارم.

دیری نپائید ناگهان ترفیع مقام و مسئولیتِ مهمی یافتم و از سرپرست گروه "بررسی مطبوعات خارجی" با عنوان "سردبیرِخبرگزاری رادیو تلویزیون ملی ایران" کار خود را در "جام جم"، قلب سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران، آغاز کردم. مدت زیاد در این پست نماندم زیرا شهریور نزدیک بود و تصمیم گرفته بودم برای ادامه تحصیل با بورس دولت فرانسه به آن کشور و به شهر "دیژون" بروم. آیا تصمیم خوبی بود؟ نمی‌دانستم که چنان دگرگونی بزرگی در ایران در شرف تکوین بود. اگر چنین خطری را حس کرده بودم، نمی‌رفتم؛ می‌ماندم تا، به سهم خود، نگذارم چنان فاجعه‌ای رخ دهد.
 

نیکخواه کتابی به زبان فرانسوی به دستم داد و نظرم را راجع به آن کتاب خواست. محجوب‌تر و آقاتر از آن بود که هرگزکسی را برای کاری به دفتر خود "احضار" کند. خودش می‌آمد پیش آدم. عنوان کتاب "مارکس و مارکسیسم" بود.
پس از بررسی به او گفتم "کتاب بسیار خوبی است". پرسید آیا می‌توانم چند صفحه از آن را به فارسی برایش ترجمه کنم. برایش ترجمه کردم.

تغییر بزرگ-17
جعفریان، معاون سازمان، نامه‌ای تایپ شده به قطع کوچک درون پاکت سپید متناسب با آن به دست من داد که خود را به "کمیته تحقیق" به مدیریت "پرویز نیکخواه" معرفی کرده کار رسمی خود را در "سازمان رادیوتلویزیون ملی ایران" آغاز کنم. محلِ آن، خانه‌ای بود لابد استجاری، که به نظرم قدری مرموز می‌آمد، در یکی از کوچه‌های منشعب از ضلع شرقی خیابان پهلوی، دو سه کوچه پائینتر از "جام جم" که مرکز و قلب آن سازمان بود.
 
پرویز نیکخواه و گروه تحقیق