کسانی که در اردوگاه چادری موقت‌ در نزدیکی ایستگاه "بی‌ویو ال‌آر‌تی" اتاوا زندگی می‌کنند آینده‌ای نامشخص دارند.‌ یک مدافع حقوق مردم که به ساکنان شهر چادری در ونکوور کمک کرده گفت: "این پناهگاه‌های چادر‌ی خود ساخته، چیزهایی را فراهم می‌کنند که در پناهگاه‌های اضطراری دولتی نمی‌توانید پیدا کنید". "آنا کوپر"‌، وکیل انجمن حقوقی "پیووت" در ونکوور‌‌، که با جوامع حاشیه‌نشین کار می‌کند، گفت: "من بارها و بارها دیدم که چگونه شهرهای چادری امن‌ترین جایگزین برای بسیاری از افراد هستند، اینها فضاهایی هستند که مدد‌گران اجتماعی می‌توانند واقعاً نیازمندان را پیدا کرده و به طور مداوم با آنها ارتباط برقرار کنند.‌ این مکان‌ها فضاهایی هستند که افراد به یکدیگر کمک می‌کنند تا آسیب‌ها کاهش پیدا کند و به طور معمول جان یکدیگر را نجات می‌دهند".
روز جمعه‌، شهرداری اتاوا و کمیسیون سرمایه ملی (ان‌سی‌سی) در اردوگاه اخطار مربوط به بی‌احتیاطی را صادر کردند‌، جایی که در آن روز 22 نوامبر آتش سوزی رخ داده بود. روز دوشنبه گذشته‌، تقریباً 10 نفر که هنوز در این اردوگاه زندگی می‌کردند اخطاریه تخلیه دریافت کرده‌اند و مطمئن نبودند که اردوگاه چادری آنها تا کی پابرجا خواهد بود. اگر چه داشتن مسکن دولتی سزاوار این افراد است ولی مددگران اجتماعی می‌دانند که چرا چادرنشین‌ها در مقابل ترک شهرهای چادری خود مقاومت می‌کنند. آنچه اغلب برای مردم اتفاق می‌افتد این است که به آنها قول خانه دولتی و یا سرپناهی داده می‌شود تا آنها را ترغیب کنند که چادر‌های خودشان را ترک کنند ولی بعد از ترک چادر‌هایشان آنها باز سرپناه بلند مدتی ندارند. این تصمیم سختی برای افراد بیخانمان است که با گذشتن از آنچه دارند شبی را در اتاق گرم یک هتل بگذرانند.
کوپر همچنین گفت که او این استدلال را قبول نمی‌کند که خطر آتش‌سوزی دلیل خوبی برای جمع کردن یک شهر چادری باشد. شهرداری‌ها تمایل دارند که ایمنی از آتش‌سوزی را بهانه‌ای برای جابجایی افراد قلمداد کنند، وی گفت: "شهرداری‌ها و شعبات آتش‌نشانی باید به شهرهای چادری بروند و گفتگوهای واقع بینانه با مردم در مورد چگونگی حفظ امنیت‌شان در این شرایط جوی داشته باشند. وقتی با مردم می‌نشینید و سوال می‌کنید که چرا آنها یک نوع کمک خاص را رد می‌کنند می‌فهمید که آنها به این کمک‌ها اعتمادی ندارند و‌ یا در گذشته از این کمک‌ها به نوعی آسیب دیده‌اند".
لازم به توضیح است که شهرهای چادری در استان بریتیش کلمبیا نیز به چشم می‌خورد که از آنها چندین بار گزارش تهیه شده و پلیس چندین بار ساکنان آنها را تخلیه کرده که سرانجام سر از مکانی دیگر درآورده‌اند.