"داگ فورد"، نخست‌وزیر انتاریو، شنبه شب در توییتی مرگ لستمن را تایید کرد. یک میدان - پارک که در پشت شهرداری نورت‌یورک قرار دارد و معمولا میزبان مراسمات از جمله مراسم چهارشنبه‌سوری ایرانیان می‌باشد، به نام وی نامگذاری گشته است.
مل لستمن، شهردار جنجالی تورنتو در ۸۸ سالگی درگذشت؛ هر آنچه باید از لستمن بدانید
داگ فورد نوشت: "مل یک رهبر و سازنده واقعی برای (شهر تورنتو) بود. او شهردار بزرگی بود و زندگی بسیاری را تحت تاثیر قرار داد". برادر داگ فورد، "راب فورد" نیز قبل از مرگش شهردار تورنتو بود که او هم مانند لستمن با رسوایی‌هایی مواجه شد. راب توانسته بود صدها میلیون دلار به نفع شهر کار کند و دست بسیاری از دلالان را از شهرداری و پروژه‌ها و زمین‌خواری کوتاه نماید. "جان توری" شهردار کنونی تورنتوست که تاکنون با رسوایی روبرو نبوده است. توری که به لستمن کمک کرد تا در سال ۱۹۹۷ در کاندیداتوری خود برای تصدی پُست شهرداری این بزرگشهر کانادا برنده شود گفت که پرچم‌های شهر به احترام لستمن به حالت نیمه افراشته در خواهند آمد و در بیانیه‌اش افزود: "او در زندگی مردی مهربان و خوش قلب با شخصیتی بزرگ بود که همیشه می‌خواست کار درست را برای مردم انجام دهد.
پختن در دیگ در آفریقا: در سال ۲۰۰۱، لستمن در حالی که بدنبال دریافت میزبانی بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ برای تورنتو بود، به یک روزنامه گفت که از سفر دیپلماتیک به کنیا به دلیل ترس از مارها نگران است. وی گفته بود: "لعنتی، برای چه باید به مکانی مانند مومباسا بروم؟"، او بعدا گفت که خودش را در یک دیگ آب جوش می‌بیند که تعداد زیادی بومی دورش می‌رقصند". بازی‌های ۲۰۰۸ به پکن رسید و اینکه آیا اظهارات لستمن ارتباطی با این تصمیم داشت یا خیر، همچنان مورد بحث است.
سازمان بهداشت جهانی دیگر کیست؟ شهرت لستمن در سال ۲۰۰۳ زمانی که بیماری "سارس" در تورنتو شایع شده بود، جهانی شد. صنعت گردشگری این شهر با هشدار سازمان بهداشت جهانی، ضربه بزرگی خورد. در اوج بحران، وی مرتبا میان مردم حضور می‌یافت با چیزهای عجیب و غریب و در مصاحبه با "سی‌ان‌ان" گفت که چیزی در مورد اینکه چند نفر در شهر در قرنطینه هستند یا علائم سارس دارند، نمی‌داند. هنگامی که بحث به سازمان بهداشت جهانی کشید مشخص شد که لستمن اصلا هیچ چیزی درباره این سازمان نمی‌داند! وی گفت: "آنها نمی‌دانند در مورد چه چیزی صحبت می‌کنند. من نمی‌دانم این گروه {اصلا} کیست. من قبلا نام آنها را نشنیده بودم. قبلاً آنها را ندیده بودم. آنها با چه کسی صحبت کردند؟ آنها هرگز به تورنتو نرفته‌اند. آنها جایی در ژنو هستند".
ارتش برف‌روبی کند: پیشتر و در ژانویه ۱۹۹۹، زمانیکه تورنتو زیر یک رشته طوفان‌های عظیم برفی تقریبا دفن شده بود، لستمن از ترس ناکافی بودن تجهیزات برف‌روبی شهر، از ارتش کانادا کمک خواست تا بیش از یک متر برف باریده در سطح شهر را جمع‌آوری و با کامیون به بیرون از شهر انتقال دهند. خوب، هیچ مشکلی در اعزام ۴۰۰ سرباز نبود پس خودروهای زرهی ارتش همراه با ارتشیان از سازمان انتقال خون تا بیمارستان‌ها را در دست گرفتند تا در طی این مدت کلیه مسائل اورژانسی شهر نیز قابل حل باشد.
اسپایس گرلز بدون جینجر: اما در ژوئن ۱۹۹۸ زمانیکه احتمال جدایی گروه خواننده "اسپایس گرلز" مطرح شده بود، لستمن نامه‌ای به "جینجر اسپایس" با نام "ای‌کی‌ای کری هالیول" نوشت و از او خواست که اختلافش را با بقیه گروه حل کند و روی سربرگ شخصی خود با طرحی کارتونی از خودش بعنوان شهردار تورنت با موهای مجعد در حال رقصیدن و آواز خواندن با آهنگ‌های اسپایس گرلز نوشت لطفا بر اختلافات خود غلبه کنید و با بقیه اعضای گروه برای کسب و کار به تورنتو بیائید: "هیچ بیزینسی مثل بیزینس شو نیست. خیلی از طرفدارانتان از اینکه کنسرتتان را لغو کردید ناراحت شدند". نهایتا این گروه بدون هالیول برای کنسرت به تورنتو آمدند و لستمن این کنسرت را شخصی قلمداد کرد و از ملاقات با آنها خودداری نمود و گفت: "آنها هیچ کاری برای تورنتو انجام نداده‌اند. چرا باید کلید شهر را به آنها بدهم؟ اگر آنها کاری انجام داده بودند که خوب بود. مرا به حال خود رها کنید، نمی‌خواهم با اسپایس گرلز اذیت شوم، اسپایس گرلز اصلا برایم مهم نیست".
رابطه نامشروع: در زندگی شخصی لستمن نیز حوادث زیادی اتفاق افتاد، در سال ۲۰۰۰ او اعتراف کرد که ۱۴ سال با "گریس لویی"، کارمند متاهل فروشگاه لوازم خانگی‌اش رابطه نامشروع داشته تا اینکه در سال ۱۹۷۴ این رابطه به پایان رسیده است. لویی به همین دلیل لستمن را به دادگاه کشاند تا برای حمایت از دو فرزند پسرش "کیم" و "تاد" که در آن زمان بیش از ۴۰ سال سن داشتند و ادعا می‌کرد لستمن پدر آنهاست، پول بگیرد. دادگاه بعدا شکایت ۴.۵ میلیون دلاری لویی را رد کرد و گفت نمی‌تواند بفهمد چرا لویی ۳۰ سال منتظر مانده تا پس از اظهارات لستمن چنین شکایتی را مطرح کند. لستمن هرگز پدر بودنش را تایید یا تکذیب نکرد، اما اعتراف کرد که در سال ۱۹۷۴ به لویی ۲۷,۵۰۰ دلار پرداخت کرده تا در مورد این رابطه ساکت بماند.
جشن سن قانونی پسر یهودیش: "مرلین" همسر لستمن معشوقه دوران کودکی او بود و در طول این مدت نیز به او چسبیده بود. مرلین در ژانویه ۲۰۲۰ درگذشت. این زوج در شهر به دلیل برپایی مهمانی‌های پُر زرق و برق، از جمله یک جشن مشروبخواری برای "به سن قانونی رسیدن" پسرشان "دیل" در یک هتل مجلل در مرکز شهر جنجال آفریدند که مردم آنرا به به دربار پادشاه انگلستان، "آرتور" تشبیه کردند. لستمن یک یهودی معتقد بود.
فروشنده‌ای که ۲,۰۰۰ دلار قرض کرد: اما باید گفت که لستمن قبل از تبدیل شدن به شهردار میلیونر یک شهر پُر زرق و برقی مانند تورنتو، شروعی فروتنانه و کارگر مآبانه داشت. او فقیر بزرگ شد، یک فروشنده سطح پائینی بود تا اینکه ۲,۰۰۰ دلار برای راه‌اندازی فروشگاه لوازم خانگی و نیز یک وانت، قرض کرد و نهایتا آن را به یک شرکت بزرگ لوازم خانگی به نام "پسر بد" (Bad Boy) تبدیل نمود که اکنون هفت فروشگاه زنجیره‌ای در سراسر انتاریو دارد.
چه کسی بهتر از پسر بد؟ در روزهایی که او حتی شهردار بود، همچنان تبلیغات فروشگاهش وی را نشان می‌داد که در کنار پسرش "بلین" در سال ۱۹۹۱ قرار دارد و دوباره در حال راه‌اندازی این شرکت هستند را با شعار " چه کسی بهتر از پسر بد است؟" را با یک چشمک اغراق‌آمیز و علامت "اوکی"، به نمایش می‌گذارند. یکبار نیز بعلت پخش این تبلیغ در زمان شهردار بودنش به دادگاه فرا خوانده شد که شکایت علیه وی می‌گفت از این تبلیغ برای شهرت خود و شهرت فروشگاهش استفاده می‌کند، دادگاه در نهایت گفت که وی همین تبلیغ را پیش از شهردار شدن داشته و این اتهام را رد کرد. اما همیشه این رفتارهایش نبود که او را به دردسر می‌انداخت.
هر دستی را می‌فشرم: در ژانویه ۲۰۰۳، در اوج نگرانی عمومی در مورد موتورسواران خلافکار "فرشتگان جهنم" (Hells Angels) لستمن عکسی با یکی از اعضای این گروه در حال دست دادن گرفت. او با تاکید بر اینکه هر دستی که به سویش دراز شده را فشرده، رسانه‌ها را متهم کرد که سعی در بی‌آبرویی او دارند.
همه چیز را به مردم بفروش: علیرغم اینهمه رسوایی که هر کدام می‌توانست به قیمت از دست رفتن شهردار بودنش تمام شود، او "فروشنده‌ای فوق‌العاده" بود که توانست کارهایش را به مردم شهر بارها "بفروشد" چنانچه در سال ۲۰۰۰ موفق شد حمایت قاطع ۸۰ درصدی را به دست آورد. وی که می‌گفت مدافع سرسخت منافع تورنتوست، اغلب از نبردهای مالی خود با استان انتاریو و نیز دولت مرکزی کانادا در اتاوا لذت می‌برد، حتی در یک مورد به طور علنی در مورد راه‌اندازی کمپینی برای جدا کردن تورنتو از انتاریو فکر می‌کرد.
فشار بیار و پول بگیر: او پس از تبدیل شدن شهر تورنتو به یک بزرگشهر به شهردار بودن وی، بلافاصله به "مایک هریس" نخست‌وزیر وقت انتاریو حمله کرد و او را بر سر هزینه‌های خدماتی شهر، "دروغگو" خواند. لستمن سرانجام به آنچه می‌خواست رسید و هریس در نهایت به شهر کمک مالی ۵۰ میلیون دلاری کرد و ۲۰۰ میلیون دلار وام بدون بهره را نیز در اختیار تورنتو گذاشت. لستمن در سال ۲۰۰۱ در یک سخنرانی گفت: "هیچ کس دوست ندارد برنامه‌هایش را کاهش دهد و هیچ کس دوست ندارد مالیات‌ها را افزایش دهد. اما دولت‌های استانی و فدرال چاره‌ای برای ما باقی نگذاشتند. لعنتی، تورنتو هیچ چیزی دریافت نمی‌کند و زمان آن است که شرایط تغییر کند".
حتی به خود تورنتو هم فروخت: او در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۳ از میراث خود در شهرداری یاد کرد و گفت که نه تنها تورنتو را به دنیا فروخت، بلکه به خود تورنتونی‌ها نیز فروخت و به آنها غرور اعطا کرد. وی افزود: "فکر می‌کنم این چیزی است که قبل از شهردار شدن و بعد از ترک من از این پُست وجود نداشت. شهرداران باید بارها و بارها آن را بفروشند و به مردم بگویند که چقدر خوش‌شانس هستند که در چنین شهر چندفرهنگی زندگی می‌کنند. تنوع تورنتو نسبت به آنچه که بود باورنکردنی است. اگر یک لحظه شما به گذشته بروید می‌بینید همه هر کجا که می‌رفتند انگلیسی صحبت می‌کردند، اما امروز شما همه زبان‌های مختلف را در سطح شهر می‌شنوید، مهم نیست کجا می‌روید، به مترو، اتوبوس، خیابان، رستوران، نه مهم نیست کجا هستید و کجا می‌روید، همه جا همه زبانی وجود دارد و این عالی است".
 |
