هفته گذشته تعریفی از خشم و عصبانیت نمودم و به این عاطفه مهم اشاراتی کردم. نتیجه خشم زیاد و عصبانیت فراوان بهم‌زننده زندگی زناشویی و هر گونه روابط اجتماعی است. یک عامل مهم که در بسیاری از مردان خشن و عصبانی تولید درد و غم و غصه می‌کند احساس گناه است. دلیل این احساس گناه نوع برخورد و خشونت با زن‌ها در زندگی زناشویی آنها است. مادران، خواهران و همسران همه هدف بیشتر مردان عصبانی هستند. یعنی خشم بیشتر در مورد زنان. علت اینکه در طول تاریخ انسان‌ها، مردها در زمینه تسلط بر زن‌ها موفق بوده‌اند اینست که آنها بزرگتر و نیرومند‌تر هستند و توانسته‌اند همسران خود را کتک بزنند تا فرامین و خواسته‌های آنها را بپذیرند و عمل نمایند. تفاوت نیروی زن و مرد با مسائل سیاسی و قانونی در محل کار و نیز در فلسفه مذهبی در ارتباط می‌باشد.
خشم و غضب افراد را به حرکت در می‌آورد تا عملی را انجام دهند. به افراد کمک می‌کند که کارهایی را انجام دهند که قبلاً نمی‌دادند. زمانی‌که شخص عصبانی می‌شود تغییرات فیزیولوژیکی در بدن او بوجود می‌آید. پس در حالت عصبانی بودن بعضی مواقع فرد احساس جاری شدن ترشح آدرنالین می‌نماید و در نتیجه انرژی او بالا می‌رود و احتمال کمی هست که فرد احساس درد کند و به نظر می‌رسد که نیروی شخص بالا می‌رود. این گنجایش انرژی را می‌توان بخوبی به حالت سازنده و یا تخریب کننده به‌کار برد. زمانیکه مورد یا مساله‌ای شخص را عصبانی می‌کند‌، می‌تواند خود و یا هر چیزی را که تصادفاً سر راه او است بگیرد و تخریب نماید.
در ضمن شخص می‌تواند انرژی خود را برای تغییر موقعیت در مسیر مثبت به‌کار برد. به علاوه در طول دوره عصبانیت تغییراتی در عوامل شناختی فرد مثل‌(خواندن، یادگرفتن، حافظه، به‌ یادآوری، فکر کردن و دلیل آوردن)‌به وجود می‌آید. افراد عصبانی عوامل تهدید‌کننده را بزرگ احساس می‌کنند و حالت خطر می‌بینند، در صورتیکه دیگران چنین احساسی ندارند. زمانی‌که شخص عصبانی می‌شود، توانایی تفکر منطقی در او از بین می‌رود.
بسیاری از پیشرفت‌های سیاه‌پوستان در آمریکا برای گرفتن حق و حقوق خود، عصبانی شدن سرپرستان و اعتصاب‌کنندگان بوده است. یعنی استفاده کردن از خشم و انرژی مربوط به آن برای دریافت حق مسلم خود. بسیاری از هنرهای معروف و بزرگ جهان مثل موسیقی و ادبیات در واقع ابراز خشم می‌باشند. بسیاری از ورزشکاران عصبانیت خود را در مسیر موفقیت به کار می‌برند. بسیاری از افراد خشمگین، خشم خود را حاشا می‌کنند و دلایلی برای عصبانی شدن خود می‌آورند. در واقع به جای آن می‌توان روی خشم خود تمرکز نمود و متوجه شد که آیا این خشم حالت انطباقی دارد و یا غیر‌انطباقی. حالت عصبی انطباقی سازنده است و به شخص کمک می‌کند بر موانع در مسیر زندگی خود پیروز شود. ابراز خشم سازنده، افراد و یا اموال را تخریب نمی‌کند و آزار نمی‌رساند. ابراز خشم‌ سازنده، به افراد انرژی و تصمیم‌گیری قوی می‌دهد تا به هدف‌های خود برسند.
بسیاری از افراد را می‌بینم که در هنگام ناتوانی در پذیرش محرومیت و یا ناامیدی بسیار عصبانی می‌شوند و در نتیجه شغل و حرفه‌، همسر و موقعیت‌های مختلف‌ مناسبی را از دست می‌دهند.‌ این افراد متاسفانه نمی‌توانند ناملایمات و نا‌امیدی‌ها را تحمل کنند. در نتیجه به بحث و گفتگوی توهین‌آمیز، فحش و قهر و امثال آن می‌پردازند. این افراد فکر می‌کنند، آدم‌هایی ناموثر، بدشانس و یا کلاً Loser هستند. البته این صفات را به کسی نمی‌گویند. اما در عمق ذهن و فکر آنها این را خوب می‌دانند و احساس حقارت می‌کنند. این خشم و عصبانیت اجازه بروز توانایی‌های آنها برای مدیر شدن و یا کارگران خوب بودن و یا مرد مناسب زندگی بودن را نمی‌دهد.
اگر کسی به آنها توهین نماید در حالیکه می‌توانند‌ آنرا نادیده بگیرند، فوراً حالت تعرض و جنگ و ستیز پیدا می‌کنند. متاسفانه آنها راه دیگری را نمی‌دانند که رفتار خود را به غیر از خشم و عصبانیت از راه دیگری ابراز نمایند. اغلب خود می‌دانند که کارشان اشتباه بوده است. اما نمی‌دانند چرا چنان رفتار نموده‌اند. اسباب و وسایل و مهارت آنها برای مدیریت خشم خود ناجور و ناپخته است. در بسیاری از موارد که می‌شود با یک عذرخواهی ساده و یا یک بحث و گفتگو، پیش‌آمدی را حل کرد، آنها با حالت تهاجمی موضوع را غامض‌تر و بدتر می‌کنند.
جامعه واقعاً دیگر نمی‌تواند عصبانیت مردها را تحمل نماید. به‌همین خاطر زندان‌ها پر از افرادی است که در یک زمان خاص خشم و عصبانیت خود را به شدت بروز داده و باعث قتل و آدم‌کشی شده‌اند. این بدان معنی نیست که تنها مردها حالت خشم و عصبانیت دارند، مشکل اینجاست که مردها اغلب جرم‌های سنگین و خشن می‌نمایند.
در مردها بیشتر از زن‌ها در خانواده، عدم مسئولیت، بی‌بند‌و‌باری و خشونت به خانواده و کودکان بروز می‌کند. به جای جنگ و ستیز و داد و فریاد بهتر است خشم و عصبانیت را صرف بهبود خشم و عصبانیت خود نمود. یعنی به عنوان راهنمایی از خشم خود استفاده کرد. هیچکس نمی‌‌تواند همه دنیا را عوض کند تا شاید خشم‌ها و عصبانیت‌ها از بین بروند، اما فرد می‌تواند یاد بگیرد که با خشم از راه‌های موثر و مفید و متفاوت کنار بیاید و یا مواجه شود. در واقع بهبود وضع عصبانیت اغلب مرحله‌ای است که در تمام عمر شخص، خود باید در بهبود آن قدم بردارد و راه‌های جدیدی را برای بررسی رفتار خود پیدا نماید. باید ایده‌های جدیدی را پیدا کند که بتواند به صورت متفاوتی به دنیا بنگرد. می‌بایست بعضی از مسیرهای مواجه شدن با افراد را در زندگی پیدا کرد. فرد به پیشنهادهایی نیاز دارد تا تغییراتی پیدا کند. خوشبختانه این حالت عاطفی آزار‌دهنده را می‌توان تغییر داد. راه‌های بهبود وجود دارد که در نوشته‌های آینده به آن اشاره خواهم کرد، پس نباید کاملاً ناامید شد.
هر کسی در طول دوران زندگی می‌تواند تغییر مثبت نماید و امید داشته باشد به آینده بهتر.‌ امید مهمترین عاملی است که فرد را بیشتر به طرف صلح و آرامش و خوشبختی راهنمایی می‌کند.
ابراز خشم‌های مخرب، عموماً از کنترل شخص خارج می‌شود و به آزار و اذیت خود و دیگران منجر می‌گردد و معمولاً چیزی هم عاید شخص عصبانی نمی‌شود. راه‌های ابراز خشم مخرب محرومیت و نا‌امیدی از وضعیت موجود را تصحیح نمی‌کند، و اصولاً اوضاع را از وضعیت بد پیشین(قبلی) بدتر می‌کند. زمانی‌که شخص خشم و عصبانیت خود را در راستای آزار‌دهنده ابراز نماید، فرد کنترل رفتار خود را ندارد و به وسیله موقعیت محروم شده کنترل می‌شود و باعث می‌گردد که شخص بیشتر عصبانی شود. پس به جای کوشش و تمرکز روی کنترل افراد دور‌ و ‌بر خود که هرگز موفقیت‌آمیز نخواهد بود، باید تمرین نمود و یاد گرفت،‌ بر روی آنچه‌ که شخص انجام می‌دهد، فکر نماید و احساس کند که عاقبت خشم چه می‌شود و به کجا می‌انجامد.
ادامه دارد...