Literature

سخن و اندیشه-106
امسال در شرایطی وارد سال نوی ایرانی و جشن‌های عید نوروز می‌شویم که مردم کشور ما و سایر کشورهای جهان از شیوع بیماری ویروس کرونا با استرس، ناراحتی‌های فراوان و حتی مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند، در ماه‌های پایانی سال 98، ناگهان بیماری کرونا در شهر ووهان چین شیوع پیدا کرد و به سرعت به یک بیماری واگیردار جهانی تبدیل شد.

سخن و اندیشه -101
 
"در این روزها که ما را حال بد بود
هزار و سیصد و هشت با نود بود"
 
از زندان خانه فرار می‌کنم
به خیابان می‌روم
در کنار مردم
چشمانم روی کارتن خوابها
خیره می‌شود
آنها چون تبعیدیان روی زمین
زندگی را با فلسفه دیگری تفسیر می‌کنند.
 
شب‌های تهران معجونی از رویدادهای گوناگون است
می‌توان از دیدن آنها چشم‌پوشی کرد
ولی مگر دغدغه‌های درون انسان می‌گذارد
که بی‌توجه به دیگران
در این شهر شلوغ و بی‌هویت زندگی کند.

سخن و اندیشه-97
 
‌گلهایی که پرپر می‌شوند
آه، نگاه کن
ببین چگونه گلهای ما پرپر می‌شوند
و پرستوها به لانه برنمی‌گردند
و صندلی دانشگاه‌ها از استاد و دانشجو
خالی می‌شود
این چه مصیبتی‌ست که پایان ندارد
ما را به کدام گناه
اینچنین عقوبت می‌کنند.
 
دلم برای میدان آزادی تنگ شده
تا در آن فریادی بکشم
و فشار درون سینه‌ام را
خالی کنم.
 
ما همه از دور نگاه می‌کنیم
خانه و کاشانه‌مان در آتش می‌سوزد
و گلهایی که در باغچه

پدر‌خواندگی در تاریخ و ادبیات کشور ما چیز جدیدی نیست، در گذشته سابقه داشته و اکنون نیز وجود دارد. پد‌رخواندگی ادبی از سیستم کشور‌داری و حکومت سلسله‌های حکمران که در راس کشور، فردی خود‌رای و همه‌کاره قرار داشته نشات گرفته است. شالوده و سازمان تشکیلاتی کشور ما همواره بر این اساس بوده که فردی به نام شاه یا سلطان یا رهبر در راس قدرت نشسته و همه از او تبعیت کرده‌اند.

سخن واندیشه-94
ایرانیان از سال‌های بسیار کهن شب یلدا یا شب چله را بزرگ می‌دارند و به مناسبت زایش و تولد دوباره مهر در این شب به جشن و سرور می‌پردازند. ولی نکته‌ای که در رابطه با این جشن بر اثر اهمیت بیش از حدی که ما به مراسم برگزاری آن می‌دهیم، مدتی است به فراموشی گرائیده، فلسفه و اهدافی است که هنگام برپا داشتن آن، بزرگان، پدران و مادران ما در گذشته برای نسل‌های جوان بیان می‌کردند و اینک این‌کار صورت نمی‌گیرد. لازم است ما این مطلب بسیار مهم را دوباره در ذهن و اندیشه افراد زنده کنیم.

سخن و اندیشه-90
 
گل امید
باز کن این پنجره را
زمستان است
هوا سرد است و آلوده
ولی دیگر در این محبس توانم نیست
بمانم با تنی لرزان و فرسوده.
 
برو از پنجره بنگر
سکوت مردم در رنج
با فریاد و نفیر مرگ باد بشکسته
به سطح هر خیابان‌ و میان کوچه‌ها مردم
همه در حال تغییرند
گل امید از کف آسفالت می‌روید.
 
چرا در خانه می‌مانی
جاری شو که آب راکد مرداب گندیده‌ست
سیاهی‌‌های تردید را
بشنوی اندر زلال روشن آینده‌ای نزدیک

حسن گل‌محمدی
یکی از بزرگان تاریخ معاصر ما گفته است:"افکار کمونیستی، میکروبی است که وقتی وارد جسم کسی شد به آسانی و با قوی‌ترین آنتی‌بیوتیک‌ها هم از بین نمی‌رود و به صورت یک بیماری مزمن در وجود انسان باقی می‌ماند."