Date: Saturday, March 6, 2021 - 10:45

مهناز پیروزفر: می‌توان هنری مانند مینیاتور را هم در مهاجرت با فرهنگ مهاجرت آمیخت

*وقت شما بخیر ممنونم از اینکه در این مصاحبه شرکت کردید. در ابتدا خودتان را معرفی نمایید و از پیشینه کاری و تحصیلی‌تان برای ما توضیح دهید و اینکه چه شد که نقاشی را انتخاب کردید؟
روزتان بخیر من مهناز پیروز‌فر هستم و مثل همه بچه‌‌ها نقاشی می‌کردم و خوشبختانه کسی جلوی من را نگرفت و ادامه پیدا کرد.‌ بعد از دوره متوسطه که همان دوره راهنمایی می‌شود هنرستان نقاشی دختران رفتم‌ که آن موقع زیر نظر وزارت فرهنگ و هنر بود و با کیفیت خیلی بالایی بهترین استادان ایران در آن تدریس می‌کردند، در آنجا دیپلم نقاشی گرفتم. در آنجا ما 2 سال دروس را به طور عمومی می‌خواندیم و بعد 2 سال تخصصی، یعنی 2 سال اول مجسمه‌سازی، گرافیک، نقاشی، مینیاتور که حالا روی این واژه مینیاتور بعدا صحبت می‌کنیم و من بعد از دو سال مینیاتور را انتخاب کردم چون به روحیاتم خیلی نزدیک بود و بعد از دیپلمم دانشگاه هنر، چون رشته مینیاتور نداشتند رشته نقاشی را انتخاب کردم و ادامه دادم و لیسانس نقاشی گرفتم و دوره‌ای که ایران بودم به صورت تخصصی نگارگری یا همان مینیاتور کار می‌کردم.
*از سبک کاری‌تان بیشتر برای ما توضیح دهید و اینکه از چه تکنیک‌هایی برای نقاشی استفاده می‌کنید و این دو سبک مدرن و سنتی را شما با همدیگر تلفیق کرده‌اید.
حقیقتش من در ایران فقط تمرکزم روی مینیاتور بود و من روی این تکنیک تمرکز داشتم تا اینکه مهاجرت کردم، البته از دوره دانشگاه شروع شد که من یک دغدغه‌ای پیدا کردم که این تکنیک را استفاده کنم و حرف امروز را بزنم و یک مقدار در واقع آن را به روز کنم چون یک مقدار تکرار می‌شد. حتی هنوز هم کسانی که این تکنیک را یاد می‌گیرند همان کارهای قدیمی را مرتبا تکرار می‌کنند و خیلی ابداع و نوآوری در آن کم است و این شد دغدغه من تا به کانادا مهاجرت کردم و دیدم که باید این زبان عوض شود و در واقع باید این زبان نو شود تا بتوانم با مخاطبین اینجا و این کامیونیتی میزبانمان‌ ارتباط برقرارکنم.
*ممنونم از توضیحات بسیار قشنگ شما آیا نمایشگاههای نقاشی هم برگزار کرده‌اید و یا اینکه در جشنواره‌های هنری نقاشی یا تصویرسازی شرکت کرده‌اید؟ اگر مشارکتی داشته‌اید ممنون می‌شوم بیشتر برای ما توضیح دهید.
من در ایران همانطور که عرض کردم خدمتتان تمرکزم روی رشته نگارگری بود و بیشتر روی این کار می‌کردم توی بینال و نمایشگاههای زیادی شرکت داشتم و نمایشگاه انفرادی و گروهی داشتیم. در سال 78 یک جشنواره‌ای بود برای روز مادر و هفته زن که تمام خانمهای نگارگر در سراسر ایران شرکت کرده بودند و من در آن جشنواره به عنوان نفر دوم انتخاب شدم و جایزه گرفتم و این خیلی من را تشویق کرد که ادامه بدهم و روی این قضیه بیشتر تمرکز کنم و وقتی هم که به کانادا آمدم که خوب با گروههای مختلف کار کردم، گروهی داشتیم از بچه‌های قدیمی و از استادان قدیمی که همدیگر را پیدا کردیم، استاد نامی این گروه را تشکیل دادند و ما با هم دیگر کار کردیم و نمایشگاهی داشتیم در آرتا گالری به عنوان نمایشگاه دیوار که هر کسی برداشت خودش را از دیوار داشت و یکی از کارهای من که به اصطلاح عکس یک زن است که پشت کاشی‌کاری است که در واقع البته یک مقدار عوض شد، به هر حال آن کاری که در آن نمایشگاه ارائه شد یک مقدار فرق داشت، در هر صورت توی آن نمایشگاه شرکت داشتم و هر سال عضو گروههای نقاشی اینجا هستم هر ‌سال دو یا سه تا نمایشگاه داریم. اتفاقا 20 دسامبر یک نمایشگاه گروهی داشتیم که آنلاین برگزار شد، یعنی دو تا نمایشگاه آخرمان به خاطر جریان کرونا آنلاین برگزار شد و خیلی موفق بود.
*از مهاجرت برایمان بگویید و اینکه این مهاجرت چه تاثیری روی کار هنری شما داشته است؟
همانطور که خدمتتان عرض کردم من سعی کردم که کارم را طوری به روز کنم که بتوانم با جامعه میزبانم ارتباط برقرار کنم، چون حقیقتا هنر نگارگری یا همان مینیاتور یک مقدار روایتگری در آن دارد که اگر ما از ادبیاتمان یا از فرهنگمان جدایش کنیم برای غیر ایرانی درکش مشکل است و یک مقدار در واقع باید روان‌تر و مستقیم‌تر مفاهیم را برساند. در قدیم خوب نگارگری ما بر اساس ادبیات و داستانهایی که در کتابها بود تصویرگری می‌شد در واقع مثل داستانهای قصص قرآن یا داستانهای شاهنامه و اشعاری که تصویر شده است. خوب اگر این شعر و داستان و تصویر مکمل هم بودند خوب یک مقدار من سعی کردم که این‌ را مستقل‌اش کنم یعنی خود تصویر به عنوان یک اثر بصری تمام آن ارزش‌های نقاشی را داشته باشد و خودش بدون واسطه بدون ارتباط با ادبیات و شعر و هیچ کلامی بتواند خودش مستقل با مخاطبش ارتباط برقرار کند.
*تلاش شما واقعا قابل ستایش است. همچنین برای ما توضیح دهید که کرونا چه تاثیری روی این فعالیت‌های شما داشته است؟ و شما این ایام را چگونه سپری می‌کنید؟
حقیقتش من فکر می‌کنم که کرونا مصداق عدو شود سبب خیر برای آرتیست‌ها داشته است، ما از این فرصت داریم استفاده می‌کنیم. برای خود‌ من واقعا یک فرصت نابی است که به دستم آمده است چون هیچ وقت این فرصت را ‌نداشتم که انقدر روی کارم تمرکز کنم و انقدر بنشینم و فقط به کار نقاشی فکر کنم و کار کنم. این است که خیلی برای من غنیمت بوده در واقع حالا علیرغم تمام مشکلاتی که برای دنیا و برای مردم پیش آورد و قطعا خواه ناخواه برای من هم هست، ولی به هر حال من سعی می‌کنم به صورت مفید و به بهترین نحو از این فرصت برای تمرکز و گسترش کارم استفاده کنم.
*بسیار عالی. برایتان آرزوی موفقیت می‌کنیم‌. همچنین برای ما توضیح دهید برنامه شما برای ایام بعد از کرونا چیست.
راستش بعد ازکرونا هیچ کس نمی‌داند چه اتفاقی پیش خواهد آمد، من فکر می‌کنم ما چه دوست داشته باشیم و چه بخواهیم و چه نخواهیم به هر حال کرونا روی دنیا اثر گذاشته است و دنیای بعد از کرونا حتما تفاوت خواهد داشت با دنیای قبل از آن، ما باید یاد بگیریم که چطور بین این قضیه مانور بدهیم و کار خودمان را بکنیم و از تلاش باز نایستیم. من فکر میکنم بیشتر تمرکز آرتیست‌ها و گالری دارها و کسانی که کار هنری می‌کنند روی کار آنلاین خواهد بود چون این تجربه به ما نشان داد که ما می‌توانیم خودمان مستقیم و بدون واسطه با مخاطب ارتباط برقرار کنیم و کارمان را عرضه کنیم.
*آ‌یا صحبتی یا توصیه‌ای است که دوست داشته باشید آن را با مخاطبین ما درمیان بگذارید؟
من در سال جدید آرزوی صلح برای دنیا و برای مردم و همه کشورهای دنیا دارم و امیدوارم که همیشه مردم در آرامش باشند.
*‌‌از اینکه وقت گرانبهایتان را در اختیار ما قرار دادید ممنون و سپاسگزارم. خدانگهدار.
ممنونم از لطف شما. خدانگهدار.
مصاحبه با مهناز پیروزفر نقاش و مینیاتوریست: چگونه مینیاتور را با طرح‌های روز می‌توان ترکیب کرد؟

دیگر مطالب مرتبط

Share this with: ارسال این مطلب به